Ιδού οι 11 παγίδες που σαμποτάρουν την πνευματική σας ανάπτυξη
τη διαδικασία της πνευματικής αφύπνισης. Καθώς αρχίζουμε να αφυπνιζόμαστε στην αλήθεια του ποιοι είμαστε, αναπτύσσουμε μια σύνδεση με την αυθεντική μας ουσία, την ανώτερη φύση ή την ψυχή.
Καθώς προχωρούμε προοδευτικά στο μονοπάτι μας, η πνευματική μας ουσία αρχίζει να ανθίζει σαν ένα φωτεινό λουλούδι βαθιά μέσα στην καρδιά μας. Και όσο περισσότερο απομακρύνουμε τις νεκρές, κακοσχηματισμένες και ακανθωμένες πεποιθήσεις, τις αντιλήψεις, και τις συναισθηματικές αποσκευές μας, τόσο πιο ξεκάθαρα αισθανόμαστε τη θεϊκή μας ουσία. Όταν φροντίζουμε τον εσωτερικό “κήπο” μας, αισθανόμαστε όλο και περισσότερη αγάπη, σοφία, ειρήνη και ολότητα, καθώς η αληθινή φύση μας αποκαλύπτεται σιγά-σιγά.
Ωστόσο, όπως και κάθε κήπος, τα εσωτερικά τοπία μας μπορούν να χαλάσουν από ζιζάνια, πληγές και μορφές ρύπανσης που στραγγαλίζουν οτιδήποτε όμορφο καλλιεργούσαμε. Μερικές φορές, υπονομεύουμε ακόμη και την ανάπτυξη που συμβαίνει μέσα μας, χωρίς καν να το γνωρίζουμε.
Τι είναι η πνευματική ανάπτυξη;
Η πνευματική ανάπτυξη είναι η διαδικασία της αφύπνισης στην αληθινή σας φύση, τον σκοπό και τις δυνατότητές σας.Όταν υποβάλλεστε σε πνευματική ανάπτυξη, βιώνετε μια επέκταση στην επίγνωση και την κατανόηση, γνωστή και ως ανώτερη συνείδηση ή συνειδητότητα. Όλη η πνευματική ανάπτυξη έχει έναν στόχο: να σας βοηθήσει να ενσωματώσετε την Ψυχή σας, τον Ανώτερο Εαυτό ή το Άτμαν. Μόλις είστε σε θέση να ενωθείτε με την ψυχή σας, θα βιώσετε αυτό που γίνεται κατανοητό ως φώτιση, “παράδεισος”, ενότητα ή Μόκσα.
11 παγίδες που σαμποτάρουν την πνευματική σας ανάπτυξη
Το πρόβλημα με το πνευματικό ταξίδι είναι ότι είναι συχνά φορτωμένο με παγίδες πολλών ειδών. Αυτές οι παγίδες δεν είναι φυσικές, αλλά είναι μάλλον διανοητικές.
Καθώς επεξεργαζόμαστε τη ζωή κυρίως μέσω του μυαλού, τείνουμε να προσεγγίζουμε την πνευματικότητα με το μυαλό. Το ζήτημα είναι ότι έτσι η πνευματικότητα δεν μπορεί να περιοριστεί από τους περιορισμούς της σκέψης. Μόλις η πνευματικότητα συλληφθεί μέσα σε μια σκέψη, παύει να διατηρεί την αληθινή της ουσία και αντ’ αυτού γίνεται μια στενή πεποίθηση ή δόγμα. Με άλλα λόγια, η πνευματικότητα χάνει τη ζωντανή, διαρκώς σε ροή ουσία της μόλις αυτή κατηγοριοποιηθεί μέσα στον νου.
Σκεφτείτε το κάπως έτσι: Έχετε αισθανθεί ποτέ τεράστιο δέος και θαυμασμό με την παρουσία κάτι όμορφου και μαγευτικού όπως την ανατολή του ήλιου; Τη στιγμή που σταματάτε να βυθίζεστε στο αίσθημα της ανατολής και αρχίζετε να το φωτογραφίζετε ή να το περιγράφετε σε ένα μήνυμα κειμένου, είναι η στιγμή που δεν είστε πλέον πραγματικά παρόντες στην ανατολή του ήλιου. Αντ’ αυτού, το φιλτράρετε μέσα από τις σκέψεις σας ή μέσω κάποιας φωτογραφικής μηχανής. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί σχετικά με την πνευματικότητα.
Όσο περισσότερο χρησιμοποιούμε το μυαλό για να πλησιάσουμε την ψυχή μας, τόσο περισσότερο αισθάνεται η ψυχή μας. Αλλά τη στιγμή που αφήνουμε τις σκέψεις μας και αφήνουμε τον εαυτό μας να αισθανθεί καθαρά την ψυχή μας ξαφνικά αισθανόμαστε ξανά στο “σπίτι μας”. Σκεφτείτε το ως εξής: όταν κυνηγάτε τον ήλιο στον ορίζοντα σκέπτοντας ότι θα τον φτάσετε, δεν θα το κάνετε ποτέ, γιατί αυτό αποτελεί μια ψευδαίσθηση. Αλλά όταν σταματάτε και αισθάνεστε την παρουσία του ήλιου που λάμπει στο δέρμα σας ήδη, δεν θα κυνηγήσετε τίποτα.
Είναι δύσκολο για εμάς, ως όντα προσανατολισμένα στον νου, να έχουμε επίγνωση των σκέψεών μας, καθώς έχουμε προετοιμαστεί να ταυτιζόμαστε μαζί τους από νεαρή ηλικία. Αλλά μόλις αρχίσουμε να παρατηρούμε τις σκέψεις μας και πώς τείνουν να σαμποτάρουν την ευτυχία μας, θα βιώσουμε πραγματική πνευματική ανάπτυξη.
Παρακάτω θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας έντεκα από τις πιο κοινές παγίδες που εμπίπτουν στο πνευματικό μονοπάτι. Έχω αντιμετωπίσει προσωπικά αυτές τις παγίδες πολλές φορές, και έχουν οδηγήσει σε πολύ πόνο και αγώνα.
1. Η παγίδα της πνευματικής παράκαμψης
Η πνευματική παράκαμψη είναι το να χρησιμοποιούμε την πνευματικότητα για την αποφυγή, την καταστολή ή τη διαφυγή από ορισμένα συναισθήματα ή καταστάσεις στη ζωή μας. Οι συνήθεις τύποι πνευματικής παράκαμψης περιλαμβάνουν:
- απάθεια στα συναισθήματα με την “πνευματικοποιημένη” καταπίεση και αποφυγή\
- ανθυγιεινή εμμονή και προσκόλληση στο θετικό (πχ. θετική σκέψη) και υιοθέτηση μιας παθητικής-επιθετικής “συμπαθητικής” μάσκας
- εξουθενωτική κατάκριση της αρνητικότητας ή του εαυτού-σκιά
- θυμός-φοβία
- αδύναμα προσωπικά όρια
- τυφλή ή υπερβολικά ανεκτική συμπόνια (εις βάρος του εαυτού μας και των άλλων)
- προσπαθώντας σθεναρά να “σκοτώσουμε” το εγώ και να το καταδικάσουμε ως “κακό”
- υπερβολική απόσπαση-παθητικότητα
- να κολλήσουμε στη θεωρητική πνευματικότητα και τις δογματικές πεποιθήσεις για την “αλήθεια”
- την άρνηση της αυτο-υπευθυνότητας, τοποθετώντας τη σε μια άλλη ανώτερη ύπαρξη (πχ. οδηγός-πνεύμα, άγγελος)
- ψευδαισθήσεις που έχουν φθάσει σε ένα υψηλότερο επίπεδο ύπαρξης
- χρησιμοποιώντας πνευματικές πρακτικές για να ξεφύγουμε από τα δυσάρεστα συναισθήματα. για παράδειγμα, χρησιμοποιώντας τον διαλογισμό για να αποσυνδεθούμε από τα συναισθήματα, αντί να τα αναγνωρίσουμε και να τα μεταστοιχειώσουμε
Αυτό εκδηλώνεται ως η τάση να “κοιτάζουμε από πάνω” τους άλλους που δεν είναι τόσο “προχωρημένοι” ή “αφυπνισμένοι”. Η παγίδα της ανωτερότητας μπορεί να θεωρηθεί ως μια λεπτή αίσθηση του “είμαι καλύτερος” σε σχέση με άλλους που δεν είναι “πνευματικοί”. Σε πιο ακραίες περιπτώσεις, αυτή η παγίδα μπορεί να εμφανιστεί ως η τάση να κριτικάρετε ανθρώπους που εξακολουθούν να “κοιμούνται”, είναι “τυφλοί” ή “πρόβατα” της κοινωνίας. Αυτό το είδος αντιδραστικής συμπεριφοράς μπορεί συχνά να παρατηρηθεί σε ανθρώπους που έχουν μόλις “ξυπνήσει” στην κατάσταση του κόσμου, αλλά έχουν υποστεί ελάχιστη πνευματική ανάπτυξη. Πρέπει να θυμόμαστε ότι όλοι κάνουν ό, τι μπορούν στο επίπεδο της συνείδησής τους. Όταν έρθει η ώρα, θα ξυπνήσουν.
3. Η παγίδα του να προσπαθούμε έντοντα να ξυπνήσουμε τους άλλους
Μόλις αφυπνιστούμε από τη “matrix”, είναι κοινό να θέλουμε απεγνωσμένα να ξυπνήσουν οι αγαπημένοι μας και οι γνωστοί μας. Μπορούμε να δούμε πόσος πόνο και ψευδαίσθηση υπάρχει στον νου των άλλων, κι αυτό μας φέρνει την έντονη επιθυμία να τους “δείξουμε την αλήθεια”. Ωστόσο, συχνά η προσπάθειά μας να ξυπνήσουμε βίαια τους ανθρώπους αποτυγχάνει. Παρόλο που έχουμε καλές προθέσεις, η επιθυμία μας να “σώσουμε” τους άλλους τους αναγκάζει να αντιδράσουν με τρόπους που εξοργίζουν τους ίδιους και εμάς. Όσο λιγότερο ανταποκρίνονται στις προσπάθειές μας να “ξυπνήσουν”, τόσο πιο απογοητευμένοι και αποξενωμένοι γινόμαστε.
Τελικά, η προσπάθεια να αναγκάσουμε τους άλλους να ξυπνήσουν καταλήγει να βλάψει τόσο τους εαυτούς μας όσο και τους άλλους. Όχι μόνο αυτό, αλλά αυτή η παγίδα δημιουργεί πολύ θυμό και παρεξήγηση, που έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω παγίδευση του εγώ, σαμποτάροντας την πνευματική μας ανάπτυξη. Αφήστε τους ανθρώπους να αφυπνιστούν όταν είναι έτοιμοι. Ο καθένας έχει το δικό του ταξίδι.
4. Η παγίδα του να θέλουμε να βοηθήσουμε τους άλλους
Αυτή η παγίδα είναι στενά συνδεδεμένη με την προηγούμενη, εκτός από το ότι είναι περισσότερο προσανατολισμένη προς την παροχή συμβουλών. Δεν υπάρχει τίποτα λάθος στο να θέλουμε να βοηθήσουμε τους άλλους, αρκεί να σέβεστε τα όριά τους. Μερικές φορές το να αναπτύσσετε μια εκτεταμένη πνευματική προοπτική δίνει στο εγώ την ευκαιρία να αισθανθεί πιο “γνώστης” από τους άλλους που είναι ακόμα παγιδευμένοι στην ψευδαίσθηση. Όταν δίνονται ανεπιθύμητες συμβουλές σε άλλους, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι καταστροφικά (σκεφτείτε την οργή, τη σύγχυση, την προσβολή κλπ.).
Το να θέλουμε να βοηθήσουμε τους άλλους μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως ένας “ύπουλος” τρόπος για να ξεφύγουμε από την ανάγκη να βοηθήσουμε τον εαυτό μας. Με το πρόσχημα ότι είναι “πνευματικό” και “συμπονετικό”, το να βοηθάμε τους άλλους μπορεί να είναι απλά μια άλλη μορφή πνευματικής παράκαμψης.
5. Η παγίδα του να θέλουμε να φέρουμε επανάσταση στον κόσμο
Μόλις ξυπνήσουμε στα ψέματα και τη διαφθορά που υπάρχουν στην σημερινή μας κοινωνική δομή, πολλοί από εμάς θέλουμε να αλλάξουμε απεγνωσμένα την κοινωνία. Πέφτουμε στην παγίδα της σκέψης ότι η ελευθερία, η ειλικρίνεια και η δικαιοσύνη μπορούν να δημιουργηθούν με την αλλαγή του εξωτερικού συστήματος. Ως αποτέλεσμα, πέφτουμε θύματα στη νοοτροπία “εμείς εναντίον τους” και “διαίρει και βασίλευε”, η οποία είναι προϊόν του οράματος της του εγώ μας. Δε συνειδητοποιούμε ότι έτσι τροφοδοτούμε πραγματικά το διεφθαρμένο σύστημα που εξαρτάται από την οργή και το χάος για να ευδοκιμήσει και να επιβιώσει. Αντί να κατανοήσουμε ότι όλη η αληθινή αλλαγή προέρχεται από μια εσωτερική επανάσταση, παγιδεύουμε την αναζήτηση μιας εξωτερικής επανάστασης που είναι εύθραυστη και παροδική.
6. Η παγίδα του “δεν έχει τίποτα σημασία”
Μόλις βιώσουμε τις θεϊκές και υπερβατικές καταστάσεις ύπαρξης στην οποία γινόμαστε Ένα με όλα, μπορούμε να πέσουμε στην παγίδα του πνευματικού μηδενισμού αφού περάσει η εμπειρία. Με άλλα λόγια, μόλις συνειδητοποιήσουμε, από την οπτική γωνία του Σύμπαντος, ότι τίποτα που κάνουμε τελικά δεν έχει σημασία επειδή όλα είναι περαστικά, μπορούμε να πέσουμε σε μια καταθλιπτική νοοτροπία. Χρησιμοποιώντας αλήθειες όπως “όλα είναι μια ψευδαίσθηση”, το άτομο που πέφτει σ’ αυτή την παγίδα τείνει να φιλτράρει τη ζωή μέσα από το μυαλό. Με τη διανοητική προσκόλληση σε αυτές τις αλήθειες, γίνονται πεποιθήσεις που το εγώ χρησιμοποιεί ως δικαιολογία ώστε παράδοξα να αισθάνεται ξεχωριστό από την ύπαρξη.
7. Η παγίδα της αποφυγής καθημερινών ευθυνών
Μερικοί άνθρωποι γοητεύονται με το πνευματικό μονοπάτι, τόσο που αποφεύγουν να ασχολούνται με τις καθημερινές τους υποθέσεις. Αυτή η μορφή απόδρασης μπορεί να οδηγήσει στη διόγκωση των άλλων, στη μη πληρωμή λογαριασμών, στην αποφυγή των φόρων, στην εμμονή με το “να ζούμε έξω από τη νόρμα” κλπ. Όταν το να αποφεύγουμε τις καθημερινές ευθύνες φοριέται ως σήμα της ανυψωμένης ή “πνευματικής” συνειδητότητας, κι αυτό επίσης αποτελεί μια μεταμφιεσμένη μορφή εγωισμού.
Η αποφυγή των απλών ευθυνών που δεν θεωρούνται “αρκετά πνευματικές” μπορεί επίσης να είναι μια μορφή αποσπάσεως της προσοχής που χρησιμοποιεί το εγώ για να περιορίσει την πνευματική ανάπτυξη. Όσο περισσότερο σας απασχολεί και έχετε εμμονή με το να δείχνετε μια εξωτερικά “πνευματική” εμφάνιση, τόσο πιο πολύ απομακρυσμένεστε από την πνευματική εργασία σας.
Θυμηθείτε το παλιό ρητό Zen: “Πριν τη φώτιση: κόψε ξύλα, μετέφερε νερό. μετά τη φώτιση: κόψε ξύλα, μετέφερε νερό.” Πρέπει να είμαστε ταπεινοί και να αναγνωρίζουμε ότι η καθημερινή ζωή είναι ο τέλειος χώρος για πνευματική ανάπτυξη, εξάσκηση και ωρίμανση.
8. Η παγίδα της αυτο-θυματοποίησης
Λίγο μετά αφού βιώσουμε την εμπειρία της πνευματικής αφύπνισης και ξυπνήσουμε στην παραφροσύνη του κόσμου, είναι συνηθισμένο να κολλήσουμε στην αυτο-θυματοποίηση. Μπορούμε να αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο ως “φυλακή” και τους άλλους ανθρώπους ως “αιχμάλωτους” ή ακόμα και “φύλακες”. Το σοκ της αφύπνισης μπορεί να μας οδηγήσει σε μια σπείρα άγχους και παράνοιας. Αναπόφευκτα, μπορούμε να αρχίσουμε να αισθανόμαστε σαν θύματα με αποτέλεσμα να κατηγορούμε τους άλλους ανθρώπους και τις ανώτερες δυνάμεις για το πώς νιώθουμε.
Την πνευματική παγίδα της αυτο-θυματοποίησης μπορούμε να τη δούμε στα κοινωνικά δίκτυα, τα οποία συχνά τείνουν να γίνουν ένα κόμμα οργής για πνευματικά αρχάριους. Στο τέλος της ημέρας, πρέπει να δούμε ότι είναι οι σκέψεις μας που μας κάνουν να υποφέρουμε, όχι άλλοi ανθρώποι ή καταστάσεις. Μόλις μπορέσουμε να αναλάβουμε την ευθύνη για τις προοπτικές και τις πεποιθήσεις μας, μπορούμε να εμψυχωθούμε και πάλι.
9. Η παγίδα του κόμπλεξ του Σωτήρα
Αυτή η παγίδα σχετίζεται με την προαναφερθείσα παγίδα που θέλουμε να βοηθήσουμε τους άλλους. Το κόμπλεξ του Σωτήρα υιοθετείται από ανθρώπους που αισθάνονται μια αίσθηση ανωτερότητας σε σχέση με την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Η αίσθηση ότι είναι “διαφορετικές” και πιο “πνευματικά ανυψωμένοι” μπορεί να τους κάνει να αισθάνονται σαν να προορίζονται για να φτιάξουν τον κόσμο. Το κόμπλεξ του Σωτήρα μπορεί να το δούμε μέσα στους κύκλους του “εργάτη του φωτός/σπόρου των άστρων/θεραπευτής του φωτός” που τείνουν να τοποθετούνται σε βάθρα, πιστεύοντας ότι είναι κοσμικό καθήκον τους να “σώσουν τον πλανήτη”. Αυτή η αντίληψη ευθυγραμμίζεται με την πεποίθηση ότι υπάρχει κάτι “λάθος” με τον κόσμο και ότι οι άλλοι άνθρωποι είναι “χαλασμένοι” και πρέπει να διορθωθούν (κάτι που είναι μια προοπτική του εγώ). Αυτή η αντίληψη ενισχύει επίσης την αίσθηση του εγώ της “ιδιαιτερότητας” και της υπεροψίας.
10. Η παγίδα της προσκόλλησης
Αφού βιώσουμε βαθιές εμπειρίες που έρχονται συχνά μετά από σημαντική πνευματική ανάπτυξη, είναι συνηθισμένο το να προσκολληθούμε στην εμπειρία. Μπορεί να είναι οδυνηρό να βγούμε από αυτές τις εμπειρίες και να επιστρέψουμε πίσω στη συνηθισμένη, μη-φωτισμένη πραγματικότητα. Μπορούμε επίσης να προσκολληθούμε στις “ιστορίες” και τις πεποιθήσεις μας για την πνευματικότητα. Επειδή το μυαλό προσπαθεί να κατανοήσει αυτήν την υπερβατική εμπειρία, συχνά θα εμπλέκεται σε διάφορες ιδέες ως μορφή ελέγχου. Όσο περισσότερο όμως προσκολλούμαστε στις πεποιθήσεις, τις ιστορίες, τις επιθυμίες και τις διανοητικές ερμηνείες, τόσο περισσότερο υποφέρουμε. Ξεχνάμε ότι όλα περνούν, ακόμα και οι υπερβατικές εμπειρίες. Η φώτιση δεν είναι προορισμός, είναι το να παραδωθούμε ολοκληρωτικά· μια θεμελιώδης αλλαγή στον τρόπο προσέγγισης της ζωής.
Η προσκόλληση είναι ίσως η πιο κοινή παγίδα που σαμποτάρει την πνευματική μας ανάπτυξη. Από τη μια πλευρά, η προσκόλληση στις ιδέες μας βοηθά να αναπτυχθούμε, αλλά τελικά, εκείνες οι ιδέες που δεν επιθυμούμε να αφήσουμε, καταλήγουν να σταματούν την ανάπτυξή μας. Όταν οι ιδέες γίνονται προστατευτικές ασπίδες παρά καταλύτες για την ανάπτυξή μας, υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ελευθερία δεν μπορεί να βιωθεί μέσα από το μυαλό. Η ελευθερία γίνεται αισθητή όταν μπορούμε να απελευθερωθούμε από την προσκόλληση στις σκέψεις μας.
11. Η παγίδα του να βασιζόμαστε στις εξωτερικές απαντήσεις
Καθώς προχωρούμε μέσα από την πνευματική μας πορεία, είναι φυσιολογικό και ευεργετικό να αναζητήσουμε εξωτερική υποστήριξη. Η ανάγνωση βιβλίων, η παρακολούθηση workshops και σεμιναρίων, τα retreats, η εφαρμογή ολιστικών τεχνικών και οι προσωπικοί γκουρού μας βοηθούν να βιώνουμε πνευματική ανάπτυξη. Ωστόσο, μετά από λίγο, είναι κοινό να γινόμαστε υπερβολικά εξαρτημένοι από τις εξωτερικές απαντήσεις για την ελευθερία και την ευτυχία μας. Αυτή η παγίδα μπορεί να διαπιστωθεί στην εμμονή πολλών πνευματικών αναζητητών και τον εκθειασμό των γκουρού τους (με άλλα λόγια, προβάλλοντας αυτό που είναι και έχουν μέσα τους πάνω σε κάποιον άλλο).
Τελικά, καθώς συνηθίζουμε να ψάχνουμε συνεχώς έξω από τον εαυτό μας για απαντήσεις, ξεχνάμε την παρουσία της δικής μας ψυχής. Ξεχνάμε ότι η τελική μας πηγή καθοδήγησης και σοφίας προέρχεται από μέσα μας και, αντίθετα, συνεχίζουμε να κυνηγάμε τα πράγματα έξω από τον εαυτό μας, που πιστεύουμε ότι θα μας “φωτίσουν”.
Πρέπει να σταματήσουμε, να κάνουμε μια παύση και να σκεφτούμε το πνευματικο μας ταξίδι. Αναζητούμε εμπειρία από πρώτο χέρι ή εμπειρία από δεύτερο χέρι που μας δίνουν άλλοι; Μην ξεχάσετε να κοιτάξετε μέσα σας για τις απαντήσεις σας επίσης επειδή είναι η σύνδεση με την ψυχή σας αυτό που τελικά θα σας κάνει να βιώσετε την ελευθερία.
Κλείνοντας…
Για να τις δούμε και να ξεφύγουμε από αυτές τις παγίδες, πρέπει να είμαστε ριζικά ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να δούμε ότι έχουμε αποτύχει πράγματι και έχουμε τροφοδοτήσει το εγώ. Θα επωφεληθούμε επίσης εξαιρετικά από την εξερεύνηση του Εαυτού-Σκιά μας και τη διερεύνηση των λανθασμένων πεποιθήσεών μας.
Μην ανησυχείτε αν έχετε πέσει σε κάποια από αυτές τις παγίδες. Όλοι είμαστε παγιδευμένοι στο εγώ. Μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο να δούμε καθαρά πότε το εγώ “πνευματοποιεί” ορισμένες πεποιθήσεις και ιδέες. Όσο πιο ανοιχτοί, ταπεινοί και ειλικρινείς είστε, τόσο περισσότερο θα μπορείτε να δείτε μέσα από τα τρικ του και να απελευθερώσετε τον εαυτό σας.
Τέλος, μη φοβάστε το σκοτάδι. Μη φοβάστε να κάνετε λάθος. Οτιδήποτε, ανεξάρτητα από το πόσο επώδυνο, είναι μια ευκαιρία για να μάθετε. Στο τέλος της ημέρας, η ψυχή σας είναι αυτό που αναζητάτε.
Του Mateo Sol, lonerworf.com
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΛΟΥΜΙΣΤΟΣ Ιδρυτής του Συμβουλευτικού κέντρου ΕΥ ΦΕΡΕΣΘΑΙ που συνεχίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες του από το 2000 ως Σύμβουλος Καθοδήγησης εκατοντάδων ανθρώπων και προσωπικός τους Life Coach, ενώ παράλληλα έχοντας την δική του μεθοδολογία είναι SPIRITUAL ENERGY HEALIGMAN προσφέροντας Διαισθητική Συμβουλευτική, συνεδρίες Συναισθηματικής Αποφόρτισης (μέθοδος αναγέννησις - rebirth), & ρύθμιση (μέθοδος Αποκατάστασης - remediation) των Ενεργειακών Κέντρων του Σώματος και Ενεργειακές Θεραπείες με την προσωπική του μέθοδο Energy Self Healing.
Πραγματοποιεί συνεδρίες, Διαλέξεις - Σεμινάρια, ή εξατομικευμένα προγράμματα Αυτοβελτίωσης - καθοδήγησης, και δωρεάν Αφυπνιστικές ομιλίες ανα την Ελλάδα για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Για πληροφορίες : www.globalattract.gr
Άμεση επικοινωνία στο 6945 723 523
