Ρομποτικό βαθυσκάφος αποκαλύπτει την συγκινητική, τραγική ιστορία του χταποδιού «Κάσπερ»
Το ασυνήθιστο μαλάκιο, μια υποβρύχια οπτασία, είναι τόσο νέο στην επιστήμη ώστε δεν έχει καν επίσημο όνομα -κάποιοι πάντως το βάφτισαν «Κάσπερ», από την ταινία «Κάσπερ το φαντασματάκι», όταν ανακαλύφθηκε έξω από τις ακτές της Χαβάης τον περασμένο Μάρτιο.
Τώρα, νέες παρατηρήσεις με ρομποτικό βαθυσκάφος αποκαλύπτουν την συγκινητική, τραγική ιστορία του.
Σε βάθος άνω των 4.000 μέτρων έξω από τις ακτές του Εκουαδόρ, οι ωκεανογράφοι ανακάλυψαν ότι ο Κάσπερ γεννά τα αβγά του πάνω στα στελέχη νεκρών σπόγγων στο βυθό.
Στη συνέχεια τυλίγει ολόκληρο το σώμα του γύρω από τον πολύτιμο σωρό και παραιτείται οριστικά από τη ζωή: θα περιμένει νηστικό σε αυτή τη θέση επ΄αόριστον, πιθανότατα για χρόνια, μέχρι να επωαστούν τα αβγά του. Και μετά θα πεθάνει.
Δυστυχώς, η θυσία αυτή φαίνεται πως δεν αρκεί για να σώσει το αξιοθαύμαστο είδος. Παρουσιάζοντας τα ευρήματά τους στην έγκριτη επιθεώρηση Current Biology, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι ο Κάσπερ έχει την τάση να αφήνει τα αβγά του πάνω σε κάτι πολύτιμο για τη βιομηχανία.
Οι σπόγγοι από τους οποίους εξαρτάται το χταπόδι χρειάζονται κάτι σκληρό για να αγκιστρωθούν στη λάσπη του βυθού. Στον πάτο του Ειρηνικού, τα ιδανικά αντικείμενα είναι συχνά οι «κόνδυλοι μαγγανίου», στρογγυλές πέτρες που περιέχουν σημαντικά μέταλλα.
Με την πρόοδο της τεχνολογίας τα τελευταία χρόνια, αρκετές μεταλλευτικές εταιρείες έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για τη συλλογή αυτών των κονδύλων από τον πυθμένα. «Οι εταιρείες ενδιαφέρονται επειδή πολλά από τα μέταλλα είναι μέταλλα "υψηλής τεχνολογίας", χρήσιμα στην παραγωγή κινητών τηλεφώνων και άλλων σύγχρονων συσκευών» εξηγεί σε δελτίο Τύπου ο Άουτουν Πούρσερ του Ινστιτούτου «Άλφρεντ Βέγκενερ» στη Γερμανία, πρώτος συγγραφέας της μελέτης.
«Οι περισσότερες από τις χερσαίες πηγές αυτών των μετάλλων έχουν ήδη βρεθεί, και οι τιμές τους όλο και αυξάνονται» επισημαίνει ο ερευνητής. Αυτό όμως σημαίνει ότι τα υποθαλάσσια ορυχεία του μέλλοντος ίσως θα απειλήσουν τον βιότοπο του Κάσπερ.
Όπως λέει ο Πούρσερ, «πρόκειται για ζώα που αναπτύσσονται αργά και ζουν πολύ. Η ανάκαμψη του πληθυσμού θα έπαιρνε πολύ χρόνο και ίσως θα ήταν αδύνατη αν αφαιρεθούν τα σκληρά συστατικά του βυθού».
Ας ελπίσουμε ότι ο Κάσπερ θα έχει κάπου να γεννήσει τα πολύτιμα αβγά του.
Η θυσία του ας μην πάει χαμένη.
