Στην εποχή μας να είσαι καλός άνθρωπος, θα πει ότι είσαι και θύμα
Είσαι υπερβολικά καλός/ή και προσπαθείς να μην στεναχωρείς κανέναν, δε θες να δημιουργείς λάθος εντυπώσεις, θες να τα πηγαίνεις καλά με όλους και να μη γίνεσαι ποτέ ενοχλητικός… Όλα αυτά θα ήταν αληθινά προτερήματα σ’ έναν κόσμο ουτοπικό ωστόσο, όχι στον δικό μας.
Σκέφτηκα λοιπόν, να καταγράψω μερικές περιπτώσεις που αποδεικνύουν πως οφείλεις να πάψεις να είσαι αυτή η ήρεμη ψυχή γιατί καλώς ή κακώς, θα το εκμεταλλευτούν εναντίον σου…
Στον πραγματικό κόσμο εκεί έξω, δεν υπάρχει το «ό,τι δεν πειράζεις, δε σε πειράζει». Ίσα ίσα, θα μπορούσαμε να πούμε πως όσο πιο καλοσυνάτος είσαι με κάποιον, τόσο πιο «επικίνδυνος» γίνεται αυτός για σένα. Εγώ μαζί σου, μν ασχολείσαι με πικρόχολα και τοξικά άτομα, αλλά τι γίνεται όταν βλέπεις να σου προκαλούν το ένα εμπόδιο μετά το άλλο; Πάψε να αφήνεις το ζήτημα στα χέρια του Ύψιστου και δείξε ότι όσο καλός είσαι με εκείνους που το αξίζουν, άλλα τόσο κακός μπορείς να γίνεις με τους «εχθρούς» σου. Μην τους αφήνεις να πατάνε πάνω στην υπομονή και την καλοσύνη σου, γιατί έτσι δείχνεις να μη σέβεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό.
Το πιο δύσκολο κι ευάλωτο κομμάτι για τους «εκ φύσεως καλούς ανθρώπους», ξέρετε ποιο είναι ρε παιδιά; Όλως περιέργως τα ερωτικά τους. Εκεί που θα περίμενε κανείς πως οι στριμμένοι και μονόχνοτοι άνθρωποι θα έπρεπε να είναι εκείνοι που αντιμετωπίζουν τα πιο σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις και τον έρωτας, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Κι αυτό, διότι την καλοσύνη δεν την αντέχουν πολλοί. Για κάποιους είναι τόσο ουτοπική που τρομάζουν στην όποια εμφάνισή της, τρέχοντας να σωθούν…
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο όμως, έχουν και οι μεν τις ευθύνες τους. Ρε φίλε, δε γίνεται να είσαι μονίμως με το χαμόγελο στα χείλη. Έχει κι ο έρωτας τους εγωισμούς και τις παραξενιές του. Ειδικά όταν κάτι σ’ ενοχλεί, οφείλεις για το δικό σου καλό να το αντιμετωπίζεις επί τόπου με την απαραίτητη αποφασιστικότητα. Και προς Θεού, μην καταπιέζεις τα αισθήματα σου. Αν κάποιος/α σε πληγώνει ξανά και ξανά, μη γίνεσαι αφελής λυγίζοντας σε κάθε κούφια συγνώμη.
Στην τελική, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι σαν εσένα! Εσύ μπορεί να είσαι ντόμπρος και να κοιτάζεις τον/την άλλον/η στα μάτια, εκείνος/η όμως, κοιτάζει στα δικά σου;
Δεν είναι μόνο τα ερωτικά βέβαια, είναι και οι φιλίες που «χαστουκίζουν» με δύναμη τους καλόκαρδους ανθρώπους. Ενίοτε μάλιστα, αυτά τα χαστούκια πονούν πολύ περισσότερο.
Γιατί στις φιλίες δίνεσαι με όλο σου το είναι, προσφέρεις πράγματα χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα και σου παίρνει χρόνο μέχρι να καταλάβεις ποιος εκμεταλλεύεται την καλοσύνη σου και ποιος όχι. Κι εσύ, από αυτήν ακριβώς την καλοσύνη σου δυσκολεύεσαι να απομακρύνεις τους δήθεν φίλους από κοντά σου, επιτρέποντάς τους να σε πληγώνουν όλο και περισσότερο. Θα αλλάξει, σκέφτεσαι αλλά μόνο αυτό δε συμβαίνει.
Δεν είναι τυχαίο πως σε συζητήσεις, σε άρθρα, σε ταινίες και βιβλία, οι «τοξικές φιλίες»αναφέρονται ως ο μεγαλύτερός μας εχθρός. Είναι το σαράκι που σε τρώει κάθε μέρα που περνάει, μέχρι επιτέλους να βρεις το θάρρος και να φωνάξεις «ως εδώ». Θα το βρεις; Αν αντιμετωπίζεις τα πάντα με τη μέγιστη καλοσύνη, αμφιβάλλω…
Μη διστάζεις να αλλάζεις τη συμπεριφόρα σου, ανάλογα με το ποιον έχεις απέναντί σου. Μα πάνω απ’ όλα, μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε θεωρήσει δεδομένο/η. Το να είσαι ένας άνθρωπος με καλή ψυχή, είναι πραγματικά σπουδαίο προτέρημα στη ζωή και την καθημερινότητά σου. Όπως όλα τα προτερήματα όμως, έτσι και το συγκεκριμένο, οφείλεις να το δουλεύεις, να το βελτιώνεις και μέρα με τη μέρα, να το εκμεταλλεύεσαι καλύτερα.Μόνο έτσι, θα σου ανταποδώσουν την καλοσύνη που απλόχερα προσφέρεις και τόσο πολύ αξίζεις…
Το διάβασα στο awakengr.com
