Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο χρόνος φαίνεται να επιταχύνει καθώς μεγαλώνετε
Όσο μεγαλώνουμε, τόσο περισσότερο αισθανόμαστε ότι οι άμμοι του χρόνου πέφτουν με έναν εκθετικά αυξανόμενο ρυθμό, επιταχύνοντας όλους μας προς την εντροπία. Μια εξήγηση γι 'αυτό το φαινόμενο έχει προβληθεί τώρα από τον συγγραφέα της μελέτης Adrian Bejan από το πανεπιστήμιο Duke, ο οποίος λέει ότι οι αποκλίσεις μεταξύ "ρολογιού" και "χρόνου μυαλού" είναι υπεύθυνες για την προφανή επιτάχυνση της ζωής μας .
Σε μια δήλωση , ο Bejan είπε ότι «το ανθρώπινο μυαλό αισθάνεται την αλλαγή του χρόνου όταν οι αντιληπτές εικόνες αλλάζουν». Με άλλα λόγια, «το παρόν είναι διαφορετικό από το παρελθόν επειδή η διανοητική οπτική έχει αλλάξει, όχι επειδή δακτυλογράφει κάποιος».
Στην εργασία του, γράφει ότι «ο ρυθμός με τον οποίο οι αλλαγές στις νοητικές εικόνες γίνονται αντιληπτές μειώνονται με την ηλικία» και ότι επειδή τα παιδιά είναι σε θέση να λαμβάνουν και να επεξεργάζονται περισσότερες νοητικές εικόνες ανά δευτερόλεπτο από τους ενήλικες, οι ημέρες τους αισθάνονται ότι είναι γεμάτες περισσότερο χρόνο .
Το ανθρώπινο μάτι είναι συνεχώς εν κινήσει και μόλις επεξεργαστεί μια εικόνα αλλάζει την εστία του σε κάτι άλλο. Αυτές οι ταχείες κινήσεις του ματιού ονομάζονται σακκάδες και χωρίζονται από μικρές ακινητοποιημένες περιόδους που ονομάζονται στερεώσεις, κατά τις οποίες το μάτι καθορίζει το βλέμμα του σε μια συγκεκριμένη εικόνα.
Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι το μάτι ενός μέσου ενήλικα κάνει τρία έως πέντε σακκάνες ανά δευτερόλεπτο, που σημειώνονται με σταθεροποιήσεις 200 έως 300 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Ωστόσο, οι χρόνοι στερέωσης είναι σημαντικά μικρότεροι για τα παιδιά, οι οποίοι είναι επομένως σε θέση να κάνουν περισσότερους σακκάδες και να τραβήξουν περισσότερες εικόνες ανά δευτερόλεπτο.
Ο λόγος αυτής της αλλαγής στον χρόνο στερέωσης είναι ότι καθώς γερνάμε, αρχίζει να παίρνει περισσότερο χρόνο ώστε οι εγκέφαλοί μας να επεξεργαστούν τις πληροφορίες που λαμβάνουν από τον αμφιβληστροειδή. Σύμφωνα με τον Bejan, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αναπτύσσουμε ολοένα και πιο πολύπλοκα νευρωνικά δίκτυα καθώς μεγαλώνουμε, πράγμα που σημαίνει ότι τα σήματα πρέπει να ταξιδεύουν περαιτέρω για να φτάσουν σε ξεχωριστά μέρη του εγκεφάλου. Η υποβάθμιση σε νευρωνικά μονοπάτια σημαίνει επίσης ότι αυτά τα ηλεκτρικά σήματα έχουν μεγαλύτερη αντίσταση, έτσι επιβραδύνονται.
Μια ανάλογη εξήγηση θα ήταν να πούμε ότι βιώνουμε τη ζωή μας όπως η φωτογράφηση. Όσο περισσότερες φωτογραφίες τραβιούνται ανά δευτερόλεπτο, τόσο πιο αργή εμφανίζεται η κίνηση του χρόνου. Ωστόσο, καθώς αρχίζουμε να αυξάνουμε το διάστημα μεταξύ κάθε φωτογραφίας, η περισσότερη κίνηση συμβαίνει μεταξύ κάθε πλαισίου, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι τα συμβάντα συμβαίνουν γρηγορότερα.
Το διάβασα στο kavalarissa.eu
