Ηχηρό χτύπημα για την πόλη του Βόλου η μεταφορά της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών σε άλλη πόλη

Ηχηρό χτύπημα για την πόλη του Βόλου η μεταφορά της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών σε άλλη πόλη

⍆Ηχηρό χτύπημα για την πόλη του Βόλου είναι η σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες.... απόφαση του Υπουργείου Άμυνας για μεταφορά της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών από το Βόλο, παρά τις έντονες αντιδράσεις σύσσωμης της τοπικής μας κοινωνίας. Μια απόφαση που ενδεχομένως υπηρετεί τις ανάγκες της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά αποδυναμώνει μια ολόκληρη πόλη. Αντισταθμιστικά οφέλη όπως μας διαβεβαίωνε ο Υπουργός Άμυνας κ. Καμμένος δεν υπάρχουν και δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν, πέραν του ότι δεχόμαστε ως κοινωνία οικονομική αφαίμαξη.

Το συγκεκριμένο στρατόπεδο είναι το μεγαλύτερο στο Βόλο και η μεταφορά του θα προκαλέσει πολλά και ποικίλα προβλήματα στην οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου. Η 32η Ταξιαρχία Πεζοναυτών είναι συνδεδεμένη με την ιστορία του Βόλου και δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι ως έμβλημα φέρει την Αργώ.

Μια τέτοια απόφαση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και της Κυβέρνησης γενικότερα, μόνο προβλήματα μπορεί να προκαλέσει και στην τοπική κοινωνία, αλλά και στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που υπηρετούν και διαμένουν στο Βόλο. Εξ αρχής μας προκάλεσε πολλά ερωτηματικά αυτή η ξαφνική απόφαση της μεταφοράς της 32ης Ταξιαρχίας. Μία τέτοια απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί χωρίς να συνυπολογισθούν όλες οι παράμετροι. Τέτοιοι σχεδιασμοί ενέχουν έναν ηθικό, κοινωνικό και οικονομικό κίνδυνο.

Η πόλη του Βόλου και ο Νομός Μαγνησίας δεν αντέχουν άλλη αφαίμαξη. Μία τέτοια απόφαση θα κλονίσει σοβαρά όλο τον οικονομικο-κοινωνικό ιστό του Νομού μας. Χίλια περίπου άτομα, στελέχη, στρατιώτες και πολιτικό προσωπικό, χωρίς να συνυπολογίσουμε και τις οικογένειές τους, που καθημερινά δίνουν ζωή στην τοπική κοινωνία και οικονομία θα πρέπει να φύγουν από το Βόλο, μια πόλη που τα τελευταία χρόνια έχει δεχθεί πολλαπλά χτυπήματα λόγω της οικονομικής κρίσης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας.

Οι αποφάσεις πλέον αυτών που έχουν τις τύχες της χώρας μας στα χέρια τους θα πρέπει να είναι τέτοιες, που να βοηθούν στην ανάπτυξη των πόλεων και όχι στην κοινωνική και οικονομική συρρίκνωσή τους και φυσικά αυτό να ισοσταθμίζεται με τις ωφέλειες και την καλύτερη δυνατή απόδοση των Ενόπλων Δυνάμεων μας.