Τα αυτιά του σκύλου είναι διαφορετικά. Τι σημαίνει αυτό και ποια τα προβλήματα στη συνύπαρξη με το σκυλί μας;
Το ανθρώπινο αυτί ακούει (συλλαμβάνει) συχνότητες μεταξύ 20 και 20.000 (περίπου) Hertz.
To αυτί του σκύλου «πιάνει» συχνότητες από 20 – 60.000 (περίπου). Hertz.
Παρατηρείται σημαντική διαφορά στις υψηλές συχνότητες.
Τι σημαίνει αυτό και τι προβλήματα μας δημιουργεί στη συνύπαρξή μας με το σκυλί μας;
Προφανώς το σκυλί ακούει πράγματα που εμείς δεν ακούμε, με αποτέλεσμα να συμπεριφέρεται διαφορετικά και «ακατανόητα» για μας. Για παράδειγμα, το σκυλί μπορεί να ακούει τον έλικα ενός μηχανήματος που γυρίζει και εμείς να μην παίρνουμε «χαμπάρι». Το σκυλί μπορεί να φοβάται να περάσει ή να πλησιάσει στο συγκεκριμένο σημείο, εμείς ανύποπτοι και βιαστικοί το τραβάμε να μας ακολουθήσει, αυτό φοβάται περισσότερο και γίνεται ένας μικρός χαμός.
Είναι λογικό όταν δύο άνθρωποι αντιλαμβάνονται μέσω των αισθήσεών τους τον κόσμο να έχουν διαφορετικές γνώμες, εντυπώσεις και αντιδράσεις. Το σκυλί όμως δεν μπορεί να μας εξηγήσει τι ακούει στο περιβάλλον. Και ενδεχομένως το ένστικτό του να του επιβάλλει να αντιδράσει με τρόπους περίεργους (για εμάς) ή και επικίνδυνους. Οι άνθρωποι μπορούν (ελπίζω) να κάτσουν κάτω, να συζητήσουν, να καταλάβει ο ένας τον άλλο, να συμβιβαστούν και να συμφωνήσουν. Τα σκυλιά, θα πρέπει να θυμόμαστε, ότι δεν έχουν αυτοί τη δυνατότητα.
Τι μπορεί να γίνει;
Να μάθουμε περισσότερα γύρω από τους καλύτερούς μας φίλους. Να γνωρίζουμε τις δυνατότητές τους και τους περιορισμούς τους. Όταν ξέρεις, καταλαβαίνεις. Όταν γνωρίζεις, αντιλαμβάνεσαι, εξηγείς, συμμερίζεσαι, δείχνεις κατανόηση, βοηθάς.
Για να βοηθήσεις κάποιον, πρέπει να τον γνωρίζεις, να τον καταλαβαίνεις. Τότε είναι πιο πιθανό να δείξεις συμπόνια και ενσυναίσθηση. Και δεν είναι μόνο ότι το σκυλί συλλαμβάνει ήχους που το ανθρώπινο αυτί δεν μπορεί, αλλά ακούει και σε μεγαλύτερη απόσταση. Υπολογίζεται ότι το σκυλί ακούει έναν ήχο 4 φορές πιο μακριά από εμάς. Δηλαδή έναν ήχο που το ανθρώπινο αυτί τον ακούει στα 250 μέτρα, το σκυλί τον ακούει στα 1000 μέτρα. Αυτή η διαφορά δημιουργεί με τη σειρά της προβλήματα.
Ένα κροτοφοβικό σκυλί, για παράδειγμα, αν είναι στην Αθήνα, ακούει τον κεραυνό και την καταιγίδα που πλησιάζει στην Κόρινθο, αρχίζει να πανικοβάλλεται και να συμπεριφέρεται όπως ορίζει η φύση του και εμείς δεν καταλαβαίνουμε τι το έχει πιάσει. Αν αρχίσουμε να το μαλώνουμε και να του φωνάζουμε, προφανώς και κάνουμε τα πράγματα χειρότερα και πολλές φορές το εξωθούμε σε συμπεριφορές που σε «νορμάλ» συνθήκες δεν θα έκανε.
«Όπου αρχίζει η άγνοια, αρχίζει η βία», λέει ένα ρητό. Ας φροντίσουμε λοιπόν να δούμε τον κόσμο μέσα από τα αυτιά, τα μάτια, τη μύτη και το μυαλό του σκύλου (γενικώς από την πλευρά του). Μην περιμένουμε από ένα ζώο να καταλάβει τα πάντα στην ανθρώπινη κοινωνία. Ας κάνουμε εμείς το βήμα και να το πλησιάζουμε, να το καταλάβουμε.
Η γνώση βοηθάει στην επικοινωνία, εξασφαλίζει καλύτερη ποιότητα ζωής (και για τις δυο μεριές) και οδηγεί στην αρμονική συμβίωση. Γαβ. Ελπίζω να το ακούσαμε αυτό.
Του Γιάννη Αραχωβίτη
Το διάβασα στο enallaktikidrasi.com
