Το Cyborg της Gucci: Τι κρύβεται πίσω από την αλλόκοτη cyborg «επίδειξη μόδας» του οίκου Gucci;
⍆Στην πρόσφατη «Εβδομάδα Μόδας Μιλάνου», ο γνωστός ιταλικός οίκος Gucci παρουσίασε μια «επίδειξη μόδας» ... που είχε τον τίτλο “cyborg”.
Η επίδειξη θεωρήθηκε από «θεαματική» και «παράξενη», έως ένα «γκροτέσκο σκηνικό τρόμου», ενώ κάποιοι είδαν «κάτι βαθύτερο», το οποίο ήταν ένα«μεταφορικό φεμινιστικό μήνυμα».
Να ήταν μόνο αυτό;
Καταρχάς, ας δούμε μια τυπική περιγραφή της είδησης από τα MSM (συστημικά media) με εμφανή τα σημάδια του θαυμασμού και της επικρότησης:
Να ήταν μόνο αυτό;
Καταρχάς, ας δούμε μια τυπική περιγραφή της είδησης από τα MSM (συστημικά media) με εμφανή τα σημάδια του θαυμασμού και της επικρότησης:
Σε έναν μακρύ και ψυχρά φωτισμένο διάδρομο είχε τοποθετηθεί ένα ανοιχτό χειρουργείο. Η αίθουσα έμοιαζε αποστειρωμένη και το σκηνικό δεν θύμιζε σε τίποτα fashion show. Μερικά μοντέλα κουβαλούσαν αντίγραφα των κεφαλιών τους στα χέρια τους.
Ένα μοντέλο είχε ένα τρίτο μάτι στο μέτωπο και ένα άλλο κουβαλούσε ένα μικρό δράκο. Η σημερινή επίδειξη μόδας του οίκου Gucci ήταν μια ωδή στον τρόμο και την φαντασία.
Τολμηρό, γκροτέσκο και ενίοτε οπτικά ενοχλητικό, το σκηνικό που έστησε ο Alessandro Michele ήταν αναμφίβολα ότι πιο προβοκατόρικο έχει παρουσιάσει ως τώρα.
«Το Cyborg της Gucci είναι μετά-ανθρώπινο: έχει μάτια στα χέρια του, κέρατα ελαφιού, κουτάβια δράκων και διπλά κεφάλια. Είναι ένα βιολογικά αόριστο και πολιτιστικά ενήμερο πλάσμα» - έτσι περιέγραψε ο διάσημος ιταλικός οίκος το κεντρικό θέμα της τελευταίας του κολεξιόν, στην οποία έδειξε μοντέλα να κρατούν ρέπλικες των κεφαλιών τους ή ένα άλλο μοντέλο που είχε ένα μωρό δράκου στην αγκαλιά της.
Στις σημειώσεις του Οίκου Gucci για το show, ο Micheleαναφέρθηκε στο δοκίμιο “A Cyborg Manifesto”, το οποίο έγραψε η αμερικανίδα φεμινίστρια Donna Haraway το 1984. Σε αυτό, ηHaraway χρησιμοποιεί την έννοια του «cyborg» για να εκπροσωπήσει «τις γυναίκες χωρίς τους περιορισμούς που βάζουν οι παραδοσιακές ταμπέλες της κοινωνίας». Όπως σημειώνει ένας αρθρογράφος του Wired, το cyborg της Haraway"καταστρέφει τις μεγάλες αντιθέσεις ανάμεσα στη φύση και τον πολιτισμό, τον εαυτό και τον κόσμο που βρίσκονται στη σκέψη όλων μας".
Το «όραμα» του Alessandro Michele
Διαβάζουμε πάλι: Το κύριο μήνυμα του Gucci είναι ότι όλοι μας δεν είμαστε "φυσικά φτιαγμένοι" - ή μάλλον, είμαστε "κατασκευασμένοι", σαν cyborg. Και αν "μας δοθούν τα κατάλληλα εργαλεία, μπορούμε όλοι να ανακατασκευάσουμε". Δηλαδή, οι γυναίκες δεν γεννιούνται για να είναι σύζυγοι, να μένουν σπίτι ή να υποτάσσονται "από την φύση τους" και να είναι υπερβολικά συναισθηματικές. Οι γυναίκες «μπορούν να επιλέξουν να είναι ό,τι θέλουν να είναι».
[Βεβαίως με το να ισχυρίζεται κάποιος στην σημερινή εποχή ότι όλες οι γυναίκες θέλουν να είναι σύζυγοι και να μένουν σπίτι, ότι είναι υποτακτικές και υπερβολικά συναισθηματικές, δείχνει αν μη τι άλλο, την εμμονή του σε «φαντάσματα» τα οποία πρέπει να υπάρχουν για να στηρίζουν το ψευτο-ιδεολόγημά του].
Σήμερα, ο φεμινισμός ορίζεται ως "η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών με βάση την ισότητα των φύλων". Αλλά στον κόσμο του Gucci, τα φύλα δεν υπάρχουν. Έτσι, ο Michele εγείρει ένα μεγαλύτερο ερώτημα: Γιατί να αφήσουμε τους παραδοσιακούς περιορισμούς του φύλου που τίθενται από την κοινωνία να σταματήσουν τις γυναίκες από το να προχωρήσουν μπροστά στους στόχους και τα όνειρά τους;
Στις σημειώσεις του Οίκου Gucci για το show, ο Micheleαναφέρθηκε στο δοκίμιο “A Cyborg Manifesto”, το οποίο έγραψε η αμερικανίδα φεμινίστρια Donna Haraway το 1984. Σε αυτό, ηHaraway χρησιμοποιεί την έννοια του «cyborg» για να εκπροσωπήσει «τις γυναίκες χωρίς τους περιορισμούς που βάζουν οι παραδοσιακές ταμπέλες της κοινωνίας». Όπως σημειώνει ένας αρθρογράφος του Wired, το cyborg της Haraway"καταστρέφει τις μεγάλες αντιθέσεις ανάμεσα στη φύση και τον πολιτισμό, τον εαυτό και τον κόσμο που βρίσκονται στη σκέψη όλων μας".
Το «όραμα» του Alessandro Michele
Διαβάζουμε πάλι: Το κύριο μήνυμα του Gucci είναι ότι όλοι μας δεν είμαστε "φυσικά φτιαγμένοι" - ή μάλλον, είμαστε "κατασκευασμένοι", σαν cyborg. Και αν "μας δοθούν τα κατάλληλα εργαλεία, μπορούμε όλοι να ανακατασκευάσουμε". Δηλαδή, οι γυναίκες δεν γεννιούνται για να είναι σύζυγοι, να μένουν σπίτι ή να υποτάσσονται "από την φύση τους" και να είναι υπερβολικά συναισθηματικές. Οι γυναίκες «μπορούν να επιλέξουν να είναι ό,τι θέλουν να είναι».
[Βεβαίως με το να ισχυρίζεται κάποιος στην σημερινή εποχή ότι όλες οι γυναίκες θέλουν να είναι σύζυγοι και να μένουν σπίτι, ότι είναι υποτακτικές και υπερβολικά συναισθηματικές, δείχνει αν μη τι άλλο, την εμμονή του σε «φαντάσματα» τα οποία πρέπει να υπάρχουν για να στηρίζουν το ψευτο-ιδεολόγημά του].
Σήμερα, ο φεμινισμός ορίζεται ως "η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών με βάση την ισότητα των φύλων". Αλλά στον κόσμο του Gucci, τα φύλα δεν υπάρχουν. Έτσι, ο Michele εγείρει ένα μεγαλύτερο ερώτημα: Γιατί να αφήσουμε τους παραδοσιακούς περιορισμούς του φύλου που τίθενται από την κοινωνία να σταματήσουν τις γυναίκες από το να προχωρήσουν μπροστά στους στόχους και τα όνειρά τους;
Το όραμα του Michele (φώτο) για τη Gucci περιλαμβάνει μοντέλα που δεν είναι άνδρες: Οι άνδρες φορούν ρούχα "γυναικών" καιαντίστροφα, κάτι που κάνει εδώ και αρκετές εποχές. Σχεδιάζει με την ιδέα ότι στο μέλλον οι παραδοσιακές έννοιες των ανδρών και των γυναικών δεν θα υπάρχουν πλέον. Όπως γράφτηκε στις σημειώσεις για την επίδειξη: "Η επίδειξη πηγαίνει ακόμα πιο πέρα, παίρνοντας το σχήμα ενός γνήσιου Cyborg Μανιφέστου (D.J.Haraway), στο οποίο το υβρίδιο εξυμνείται μεταφορικά ως μια φιγούρα που μπορεί να ξεπεράσει τον δυϊσμό και τη διχοτόμηση της ταυτότητας. Το Cyborg είναι ένα παράδοξο πλάσμα που κρατά μαζί τη φύση και τον πολιτισμό, το αρσενικό και το θηλυκό, το φυσιολογικό και το ξένο, την ψυχή και την ύλη».
Ο Michele συνεχίζει: "Το Gucci Cyborg είναι ένας μετα-άνθρωπος (post-human): έχει μάτια στο κεφάλι του, κέρατα φαύνου (κάτι σαν θεού Πάνα), μωρά δράκων και διπλά κεφάλια. Είναι ένα βιολογικά αόριστο και πολιτισμικά συνειδητό πλάσμα". Αναφέρει αυτά τα "Gucci Cyborgs" ως mongrels, το οποίο σημαίνειαόριστες, αναμειγμένες φυλές.
"A Cyborg Manifesto"
«Είμαστε όλοι χιμαιρικοί, κατασκευασμένοι υβριδικοί μηχανισμοίκαι οργανισμοί - εν συντομία είμαστε cyborgs», γράφει η Harawayστο "Μανιφέστο".
Το 1985, η Haraway δημοσίευσε το έργο της "Manifesto forCyborgs: Science, Technology, and Socialist-Feminism in the1980s" («Μανιφέστο για Cyborgs: Επιστήμη, Τεχνολογία και Σοσιαλιστικός-Φεμινισμός στη δεκαετία του 1980») στο SocialistReview (περιοδικό της βρετανικής τροτσκιστικής αριστεράς). ΗHaraway θεωρούσε ότι το Μανιφέστο είναι μια κάποιου είδους «απάντηση» στον αυξανόμενο συντηρητισμό κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 στις Ηνωμένες Πολιτείες και ότι οι φεμινίστριες, για να έχουν αποτελέσματα, θα έπρεπε να αναγνωρίσουν τη θέση τους μέσα σε αυτό που ονομάζει «πληροφορική της κυριαρχίας».
Σύμφωνα με το «Μανιφέστο», «το να είσαι γυναίκα δεν σε δεσμεύει να ανήκεις με τις άλλες γυναίκες σε μια ενοποιημένη κατηγορία. Δεν υπάρχει καν «θηλυκό» ως ύπαρξη. Ένα cyborgδεν απαιτεί μια σταθερή, ουσιώδη ταυτότητα, υποστηρίζει ηHaraway και οι φεμινίστριες πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο δημιουργίας συνασπισμών που βασίζονται στη "συγγένεια" αντί στην ταυτότητα. Για να στηρίξει το επιχείρημά της, η Harawayαναλύει τη φράση "γυναίκες χρώματος" (μη Λευκές), υποδεικνύοντάς την ως ένα πιθανό παράδειγμα πολιτικής συγγένειας. Η Haraway ισχυρίζεται ότι την ενδιαφέρει η εξεύρεση μελλοντικών τρόπων για την «ισότητα» και για τον «τερματισμό της δεσποτικής συμπεριφοράς».
Ο Michele συνεχίζει: "Το Gucci Cyborg είναι ένας μετα-άνθρωπος (post-human): έχει μάτια στο κεφάλι του, κέρατα φαύνου (κάτι σαν θεού Πάνα), μωρά δράκων και διπλά κεφάλια. Είναι ένα βιολογικά αόριστο και πολιτισμικά συνειδητό πλάσμα". Αναφέρει αυτά τα "Gucci Cyborgs" ως mongrels, το οποίο σημαίνειαόριστες, αναμειγμένες φυλές.
"A Cyborg Manifesto"
«Είμαστε όλοι χιμαιρικοί, κατασκευασμένοι υβριδικοί μηχανισμοίκαι οργανισμοί - εν συντομία είμαστε cyborgs», γράφει η Harawayστο "Μανιφέστο".
Το 1985, η Haraway δημοσίευσε το έργο της "Manifesto forCyborgs: Science, Technology, and Socialist-Feminism in the1980s" («Μανιφέστο για Cyborgs: Επιστήμη, Τεχνολογία και Σοσιαλιστικός-Φεμινισμός στη δεκαετία του 1980») στο SocialistReview (περιοδικό της βρετανικής τροτσκιστικής αριστεράς). ΗHaraway θεωρούσε ότι το Μανιφέστο είναι μια κάποιου είδους «απάντηση» στον αυξανόμενο συντηρητισμό κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 στις Ηνωμένες Πολιτείες και ότι οι φεμινίστριες, για να έχουν αποτελέσματα, θα έπρεπε να αναγνωρίσουν τη θέση τους μέσα σε αυτό που ονομάζει «πληροφορική της κυριαρχίας».
Σύμφωνα με το «Μανιφέστο», «το να είσαι γυναίκα δεν σε δεσμεύει να ανήκεις με τις άλλες γυναίκες σε μια ενοποιημένη κατηγορία. Δεν υπάρχει καν «θηλυκό» ως ύπαρξη. Ένα cyborgδεν απαιτεί μια σταθερή, ουσιώδη ταυτότητα, υποστηρίζει ηHaraway και οι φεμινίστριες πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο δημιουργίας συνασπισμών που βασίζονται στη "συγγένεια" αντί στην ταυτότητα. Για να στηρίξει το επιχείρημά της, η Harawayαναλύει τη φράση "γυναίκες χρώματος" (μη Λευκές), υποδεικνύοντάς την ως ένα πιθανό παράδειγμα πολιτικής συγγένειας. Η Haraway ισχυρίζεται ότι την ενδιαφέρει η εξεύρεση μελλοντικών τρόπων για την «ισότητα» και για τον «τερματισμό της δεσποτικής συμπεριφοράς».
Το cyborg της Haraway είναι το ιδανικό για έναν «πολιτισμό χωρίς φυλή, χωρίς φύλο, πιο συλλογικό και πιο ειρηνικό», με την επιφύλαξη ότι είναι εντελώς συνδεδεμένο με μηχανές. Η συλλογική συνείδηση των όντων και η απεριόριστη πρόσβαση τους στην πληροφόρηση παρέχουν τα εργαλεία με τα οποία μπορεί να δημιουργηθεί ένας κόσμος τεράστιας κοινωνικοπολιτικής αλλαγής μέσω του αλτρουισμού και της συγγένειας και όχι της βιολογικής ενότητας. Ένας κόσμος όντων με ένα είδος κοινής γνώσης θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ισχυρή πολιτική δύναμη προς μια «θετική αλλαγή». Τα Cyborgs μπορούν να δουν "από τις δύο πλευρές ταυτόχρονα".
Τα cyborg της Haraway επίσης, είναι μια προσπάθεια να ξεφύγουμε από τις ιδεολογικές αφηγήσεις και τους «μύθους» της χριστιανικής καταγωγής όπως η Γένεσις. Γράφει: "Το cyborg δεν ονειρεύεται την κοινότητα με μοντέλο την οργανική οικογένεια. Τοcyborg δεν αναγνωρίζει κανέναν Κήπο της Εδέμ. Δεν είναι από λάσπη και δεν μπορεί να ονειρεύεται να επιστρέψει στο χώμα».
Τέλος, το "Μανιφέστο" είναι επίσης μια σημαντική φεμινιστική κριτική του καπιταλισμού.
Τα cyborg της Haraway επίσης, είναι μια προσπάθεια να ξεφύγουμε από τις ιδεολογικές αφηγήσεις και τους «μύθους» της χριστιανικής καταγωγής όπως η Γένεσις. Γράφει: "Το cyborg δεν ονειρεύεται την κοινότητα με μοντέλο την οργανική οικογένεια. Τοcyborg δεν αναγνωρίζει κανέναν Κήπο της Εδέμ. Δεν είναι από λάσπη και δεν μπορεί να ονειρεύεται να επιστρέψει στο χώμα».
Τέλος, το "Μανιφέστο" είναι επίσης μια σημαντική φεμινιστική κριτική του καπιταλισμού.
Το διάβασα στο redskywarning