Αυτή η γυναίκα και ο σκύλος της πάλεψαν μαζί τον καρκίνο
Μόλις εννέα μήνες πριν, ο κτηνίατρος την είχε ενημερώσει ότι η αγαπημένη της Φρέγια είχε επίσης καρκίνο και της απέμεναν έξι μήνες ζωής.
Σήμερα, οι δυο τους είναι ακόμη μαζί και η Σάρα πιστεύει με όλη της την καρδιά ότι η Φρέγια κρατήθηκε στη ζωή για να της δώσει δύναμη.
Ο καρκίνος της Σάρα βρίσκεται πλέον σε ύφεση, ενώ η 9χρονη Φρέγια πάσχει ακόμη από την ασθένεια. «Δεν ξέρουμε τι επιφυλάσσει το μέλλον για τη Φρέγια, μιας και ο καρκίνος δεν έχει υποχωρήσει, όμως δείχνει να είναι καλά» αναφέρει η Σάρα.
Σήμερα, οι δυο τους είναι ακόμη μαζί και η Σάρα πιστεύει με όλη της την καρδιά ότι η Φρέγια κρατήθηκε στη ζωή για να της δώσει δύναμη.
Ο καρκίνος της Σάρα βρίσκεται πλέον σε ύφεση, ενώ η 9χρονη Φρέγια πάσχει ακόμη από την ασθένεια. «Δεν ξέρουμε τι επιφυλάσσει το μέλλον για τη Φρέγια, μιας και ο καρκίνος δεν έχει υποχωρήσει, όμως δείχνει να είναι καλά» αναφέρει η Σάρα.
Μια γλυκιά υπενθύμιση
Όπως εξομολογείται η Σάρα, η Φρέγια ήταν αυτή που της «θύμισε» να πάει στον γιατρό για εξετάσεις. «Εκεί που βλέπαμε τηλεόραση, κάποια στιγμή εμφανίστηκε μια γάτα στην οθόνη και η Φρέγια τρελάθηκε. Άρχισε να χοροπηδάει και γάβγιζε συνεχώς και μετά έβαλε την πατούσα της επάνω στο αριστερό μου στήθος.Τότε ήταν που σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνω εκείνη τη μαστογραφία που έλεγα».
Η Σάρα τηλεφώνησε στον γιατρό της και προγραμμάτισε τη μαστογραφία της, όμως στο μεταξύ η Φρέγια είχε αρχίσει να εμφανίζει ανησυχητικά συμπτώματα. Μια σκληρή μάζα στην κοιλιά της ήταν η αφορμή για την επίσκεψη στον κτηνίατρο και για τη διάγνωση του καρκίνου. Η ασθένεια της Φρέγια εξαπλώθηκε σύντομα στους λεμφαδένες της, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα θεραπείας.
Μαζί στα δύσκολα
Όταν η Σάρα έκανε τελικά τη μαστογραφία της, διαπιστώθηκε ότι έχει καρκίνο του μαστού πρώτου σταδίου, αφού ο γιατρός εντόπισε έναν μικρό όγκο 35 χιλιοστών στο αριστερό της στήθος.
Η Σάρα υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση και στη συνέχεια έκανε χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία για να καταφέρει να αντιμετωπίσει την ασθένειά της.
«Πραγματικά πιστεύω ότι οι σκύλοι έχουν έκτη αίσθηση. Πιστεύω ότι η Φρέγια έμεινε ζωντανή για να με βοηθήσει στη μάχη μου με τον καρκίνο. Είχα χάσει όλα μου τα μαλλιά και ένιωθα πολύ χάλια. Ήμουν συνέχεια είτε στο νοσοκομείο είτε στο σπίτι. Αλλά η Φρέγια ήταν ο σωτήρας μου, δεν έφυγε ποτέ από το πλάι μου» δηλώνει η Σάρα.
Αν και η Φρέγια δεν αναμένεται να αναρρώσει, η Σάρα νιώθει ευτυχής που την έχει ακόμη κοντά της και φροντίζει να κάνει τις μέρες που της απομένουν όσο το δυνατόν πιο ευχάριστες και ευτυχισμένες.
Όπως εξομολογείται η Σάρα, η Φρέγια ήταν αυτή που της «θύμισε» να πάει στον γιατρό για εξετάσεις. «Εκεί που βλέπαμε τηλεόραση, κάποια στιγμή εμφανίστηκε μια γάτα στην οθόνη και η Φρέγια τρελάθηκε. Άρχισε να χοροπηδάει και γάβγιζε συνεχώς και μετά έβαλε την πατούσα της επάνω στο αριστερό μου στήθος.Τότε ήταν που σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνω εκείνη τη μαστογραφία που έλεγα».
Η Σάρα τηλεφώνησε στον γιατρό της και προγραμμάτισε τη μαστογραφία της, όμως στο μεταξύ η Φρέγια είχε αρχίσει να εμφανίζει ανησυχητικά συμπτώματα. Μια σκληρή μάζα στην κοιλιά της ήταν η αφορμή για την επίσκεψη στον κτηνίατρο και για τη διάγνωση του καρκίνου. Η ασθένεια της Φρέγια εξαπλώθηκε σύντομα στους λεμφαδένες της, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα θεραπείας.
Μαζί στα δύσκολα
Όταν η Σάρα έκανε τελικά τη μαστογραφία της, διαπιστώθηκε ότι έχει καρκίνο του μαστού πρώτου σταδίου, αφού ο γιατρός εντόπισε έναν μικρό όγκο 35 χιλιοστών στο αριστερό της στήθος.
Η Σάρα υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση και στη συνέχεια έκανε χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία για να καταφέρει να αντιμετωπίσει την ασθένειά της.
«Πραγματικά πιστεύω ότι οι σκύλοι έχουν έκτη αίσθηση. Πιστεύω ότι η Φρέγια έμεινε ζωντανή για να με βοηθήσει στη μάχη μου με τον καρκίνο. Είχα χάσει όλα μου τα μαλλιά και ένιωθα πολύ χάλια. Ήμουν συνέχεια είτε στο νοσοκομείο είτε στο σπίτι. Αλλά η Φρέγια ήταν ο σωτήρας μου, δεν έφυγε ποτέ από το πλάι μου» δηλώνει η Σάρα.
Αν και η Φρέγια δεν αναμένεται να αναρρώσει, η Σάρα νιώθει ευτυχής που την έχει ακόμη κοντά της και φροντίζει να κάνει τις μέρες που της απομένουν όσο το δυνατόν πιο ευχάριστες και ευτυχισμένες.
Το διάβασα στο onmed.gr
