Ανησυχητική ανακάλυψη: Το παράσιτο της ελονοσίας εξαπλώνεται στους ανθρώπους... από τις μαϊμούδες
Οι ερευνητές εντόπισαν το παράσιτο αυτό σε μαϊμούδες του γένους Alouatta, προκαλώντας ανησυχίες για την εξάλειψη της νόσου στη Βραζιλία αλλά και πέρα από αυτήν.
Η ελονοσία θεωρήθηκε ότι έχει εξαλειφθεί από τη νότια και νοτιοανατολική Βραζιλία πριν από 50 χρόνια, αλλά περισσότερες από 1.000 περιπτώσεις έχουν αναφερθεί από το 2006 στην περιοχή Atlantic Forest , στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Η αρχική υπόθεση ήταν ότι οι περιπτώσεις αυτές προκλήθηκαν από το παράσιτο της ελονοσίας, το Plasmodium vivax.
Οι περισσότεροι από τους πληγέντες ήταν επισκέπτες, οι οποίοι μπορεί να είχαν μολυνθεί από οπουδήποτε.
Αλλά η ανάλυση των δειγμάτων DNA έχει, πλέον, αποδείξει ότι ορισμένες από τις λοιμώξεις δεν προέρχονται από το παράσιτο της ανθρώπινης ελονοσίας.
Ανακαλύφθηκε ότι είναι μια ζωονοσογόνος ελονοσία που προκαλείται από το Plasmodium simium, ένα παράσιτο που ζει μόνο σε πιθήκους.
Οι ζωονοσογόνες είναι αυτές που μεταδίδονται από τα ζώα στον άνθρωπο και αυτή είναι, μόλις, η δεύτερη ανακάλυψη ενός ζωονοσογόνου παρασίτου.
Το προηγούμενο βρέθηκε σε πιθήκους μακάκου και είναι υπεύθυνο για ένα μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων ανθρώπινης ελονοσίας στη νοτιοανατολική Ασία.
Οι ερευνητές, οι οποίοι δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στην εφημερίδα Lancet Global Health, λένε ότι δεν πιστεύουν ότι η ελονοσία μεταδίδεται από τον έναν άνθρωπο σε άλλο μέσω των τσιμπημάτων κουνουπιών, αλλά παρ' όλα αυτά υπάρχουν ανησυχίες για την παγκόσμια προσπάθεια εξάλειψης της νόσου.
Η Dr. Patrícia Brasil, από το Instituto Nacional de Infectologia Evandro Chagas του Ρίο ντε Τζανέιρο αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η ζωονοσογόνος ελονοσία μπορεί να μεταδοθεί από άνθρωπο σε άνθρωπο μέσω κουνουπιών» και συμπληρώνει:
«Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία τρέχουσα απειλή για τους ανθρώπους που ζουν στην πόλη του Ρίο ντε Τζανέιρο ή σε άλλες μη δασικές περιοχές του Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου δεν υπάρχει μετάδοση της νόσου» και καταλήγει:
«Ωστόσο, ο μοναδικός τρόπος μετάδοσης μέσω πιθήκων και το γεγονός ότι αυτό εμφανίζεται σε περιοχές με υψηλή δασική έκταση σημαίνει ότι η ζωονοσογόνος ελονοσία αποτελεί ένα μοναδικό πρόβλημα για τις προσπάθειες ελέγχου της ελονοσίας και μπορεί να περιπλέξει την προσπάθεια για ενδεχόμενη εξάλειψη της νόσου. Παρ' όλο που είναι "άκακη" και ιάσιμη, οι επισκέπτες πρέπει να ακολουθούν κάποια μέτρα προστασίας προκειμένου να αποφύγουν τα τσιμπήματα εντόμων, όταν μπαίνουν στο δάσος».
Το διάβασα στο protothema.gr
