Παγκόσμια ελληνική πρωτιά σε επέμβαση κιρσών
Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μια κυρία 66 ετών, η οποία είχε μεγάλου μεγέθους κιρσούς στο δεξί κάτω άκρο. Η ασθενής παρουσίαζε έντονη συμπτωματολογία από τη νόσο της και ήταν υψηλού καρδιολογικού κινδύνου για χορήγηση γενικής ή ραχιαίας αναισθησίας. Σύμφωνα με τον γιατρό, στο ιστορικό της υπήρχαν δύο πρόσφατες αποτυχημένες προσπάθειες θεραπείας των κιρσών της, σε διαφορετικό αγγειοχειρουργικό κέντρο, όπου διενεργήθηκε απόπειρα ενδοαυλικής θεραπείας με ραδιοσυχνότητες.
Η παθολογική φλέβα (μείζων σαφηνής φλέβα), που υπήρχε στο πάνω μέρος του μηρού της, έφτανε τα 4 εκατοστά (40 χιλιοστά), γεγονός που σημαίνει ότι ήταν εξαιρετικά μεγάλη αν λάβει κανείς υπόψη του, ότι η μέση διάμετρος μιας φυσιολογικής φλέβας, σε αυτή την περιοχή, είναι, μόλις, τα 4-5 χιλιοστά. Πρόκειται, δηλαδή, για μια διόγκωση της φλέβας σε μέγεθος 8-10 φορές μεγαλύτερο του φυσιολογικού.
Ο κ. Τσεκούρας προέβη σε αποκλεισμό της παθολογικής φλέβας με την τεχνική του ενδοαυλικού λέιζερ, υπό τοπική αναισθησία, με πλήρη υποχώρηση των συμπτωμάτων και την εξαφάνιση των μεγάλων και εκτεταμένων κιρσών. Η επέμβαση ήταν ανεπίπλεκτη και η παθολογική φλέβα παραμένει πλήρως αποκλεισμένη 4 μήνες μετά από την επέμβαση.
Ο κ. Τσεκούρας αναφερόμενος στο περιστατικό επεσήμανε ότι παρά το γεγονός ότι πάνω από το όριο των 2,5 εκατοστών η χρήση του ενδοαυλικού λέιζερ για την θεραπεία των κιρσών εμπεριέχει σκεπτικισμό, έχουν αναφερθεί περιπτώσεις επιτυχούς αποκλεισμού παθολογικής φλέβας, από πολύ έμπειρους χειριστές του λέιζερ, πάνω από αυτό το όριο, κοντά στα 3 εκατοστά.
Όμως, όπως λέει, σύμφωνα με την τρέχουσα παγκόσμια βιβλιογραφία, αλλά και μετά από επικοινωνία που είχε ο ίδιος με τον Πρόεδρο της Αμερικάνικης Φλεβολογικής Εταιρείας , Δρ. FedorLurie, δεν έχει περιγραφεί ποτέ επιτυχής ενδοαυλική θεραπεία με λέιζερ με την παθολογική φλέβα να είναι κοντά στα 4,0 εκατοστά.
Τέσσερις μήνες μετά την επέμβαση και το αποτέλεσμα παραμένει άριστο, όπως ανέφερε ο γιατρός, και όλα δείχνουν ότι η καλή εμπειρία στη χρήση της τεχνικής μπορεί τελικά να οδηγήσει σε εξαιρετικά αποτελέσματα.
Εξηγώντας το σημαντικό κομμάτι που αφορά γενικότερα τη θεραπεία των κιρσών στα κάτω άκρα, ο κ. Τσεκούρας τόνισε ότι αυτή γίνεται με την καταστροφή των παθολογικών φλεβικών τμημάτων τα οποία δημιουργούν τους κιρσούς. Η πιο ενδεδειγμένη θεραπεία είναι η ενδοαυλική η οποία γίνεται με τη χρήση λέιζερ, όπου τα παθολογικά φλεβικά τμήματα καταστρέφονται με την θερμική ενέργεια που εκπέμπει μία οπτική ίνα λέιζερ.
Τα πλεονεκτήματα αυτής της θεραπείας είναι αδιαμφισβήτητα, όπως είπε, ιδιαίτερα σε σχέση με την παλαιά τεχνική της ανοιχτής επέμβασης της σαφηνεκτομής, με αποτέλεσμα, σε Κέντρα με εμπειρία, η ανοιχτή επέμβαση να έχει πλέον σταματήσει να υφίσταται.
Ωστόσο, στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, δεν είναι όλοι σύμφωνοι αναφορικά με την αποτελεσματικότητα του λέιζερ ειδικά σε ασθενείς με πολύ διογκωμένες παθολογικές φλέβες. Σύμφωνα με την Οδηγία της Αμερικάνικης Φλεβολογικής και Αγγειοχειρουργικής Εταιρείας από το 2011, σε αντίθεση με άλλες ενδοαυλικές τεχνικές, το μεγάλο μέγεθος της παθολογικής φλέβας δεν αποτελεί απόλυτη αντένδειξη για την εφαρμογή της μεθόδου. Αυτό σημαίνει ότι η επιλογή της θεραπείας με λέιζερ είναι ανεξάρτητη από το μέγεθος της παθολογικής φλέβας και μπορεί να εφαρμοστεί, ακόμη και σε πολύ μεγάλες φλέβες. Όμως, πάνω από τα 2,5 εκατοστά διάμετρο της παθολογικής φλέβας, ενώ η εφαρμογή του λέιζερ δεν απαγορεύεται, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος αποτυχίας και, έτσι, απαιτείται σημαντική εμπειρία για την εφαρμογή της μεθόδου.
