Η θερινή σύναξις των δωδεκαθεϊστών: Δείτε τι έγινε στον Ολυμπο
πραγματοποιήθηκε η πομπή όσων συμμετείχαν στα φετινά «Προμήθεια», τη μεγάλη συνάντηση των πολυθεϊστών και δωδεκαθεϊστών ή, πιο γενικά, των αρχαιολατρών, στη σκιά του βουνού των Θεών. Άνδρες και γυναίκες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που φορούσαν χλαμύδες και σανδάλια, είχαν στο κεφάλι τους φύλλα από κισσό και κρατούσαν αναμμένες δάδες, ασπίδες και δόρατα, ακολούθησαν την -παράδοξη για τον αμύητο επισκέπτη- πομπή στους δρόμους του Λιτοχώρου, η οποία κατέληξε στο υπαίθριο αμφιθέατρο του χωριού, όπου πραγματοποιήθηκαν αρχαϊκά πολιτισμικά δρώμενα.
Η καλοκαιρινή σύναξις των Δωδεκαθεϊστών συγκέντρωσε το ενδιαφέρον του Associated Press, που κάλυψε το γεγονός και δημοσίευσε σήμερα αφιέρωμα στους... νοσταλγούς των θεών του Ολύμπου.
«Δωδεκαθεϊστές». Πόσα ξέρουμε για αυτούς, πώς ήταν η ζωή τους πριν, και ποιος ο σκοπός τους;
Ένας από τους «καθοδηγητές» και ο George Klonis, που κάποτε ήταν οδηγός λεωφορείου και τώρα έχει βρει το νόημα της ζωής του στον Όλυμπο. Οφείλει την αφοσίωσή του στην Ελληνική Μυθολογία και τους αρχαίους Θεούς, που τον ώθησαν να έχει πλέον σπίτι του, τον Όλυμπο, γράφει το ρεπορτάζ του Associated Press.
Τα τελευταία 14 χρόνια συμμετέχει σε κάθε τελετουργία. Δεν ταξίδεψε τυχαία 400 χιλιόμετρα από την Αθήνα για να φτάσει στο όνειρό του.
«Θέλουμε ο τόπος αυτός να είναι ιδιαίτερος. Να νοιώθεις ότι είσαι σε ένα μέρος που απλά ακολουθείς τα βήματα των Θεών. Για μένα άνοιξε μια πόρτα...», περιγράφει ο ίδιος.
Ασπρομάλλης και πράος, με απαλή φωνή. Έτσι τον χαρακτηρίζουν...
Πίσω από αυτόν, πλήθος, ντυμένο με χλαμύδες και κλαδιά από ελιές στο κεφάλι τους, τον ακολουθούν. Κάθε καλοκαίρι, μήνα Ιούλιο, εκατοντάδες «Δωδεκαθεϊστές» μαζεύονται για να υμνήσουν τα θεία τους.
Το ετήσιο προσκύνημα, έχει ξεκινήσει από το 1996, με πλήθος δραστηριοτήτων. Στα όρη και τα βουνά κρατώντας παραμάσχαλα χλαμύδες, σανδάλια, στάρι, ξηρούς καρπούς και «ανθόσπαρτα» στεφάνια για να εκφράσουν την πίστη τους στους αρχαίους Ελληνες θεούς επιδίδονται σε προσευχές, παιχνίδια φαντασίας, οργανώνουν ακόμη και μαραθωνίους.
Στο Λιτόχωρο, την ημιορεινή κωμόπολη του Νομού Πιερίας με τους 7.000 κατοίκους που βρίσκεται στις ανατολικές απολήξεις του Ολύμπου κάθε χρόνο έχει γιορτή.
Στην παρέα και ένας συνταξιούχος υπάλληλος Τηλεπικοινωνίων και Πληροφορικής, ο Δημήτρης Καλατζής που κουβαλά μαζί του, πάντα τον εξοπλισμό του, όλη την στολή του.
«Τι σημασία έχει, αν δεν ντυθείς; Ολα τα άλλα είναι δευτερεύοντα», απαντά.
Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός είναι η κυρίαρχη θρησκεία στη χώρα μας, την Ελλάδα, αλλά υποστηρίζει ότι το αρχαίο πνεύμα και το αρχαίο παρελθόν δεν έφυγε ποτέ από πάνω μας. Από τα ονόματα στις οδούς, τα αρχαία νομίσματα που κυκλοφορούν, οι ναοί και τα αγάλματα που έχουν «επιζήσει» μέχρι και σήμερα.
«Τα παιδιά διδάσκονται ακόμη Μυθολογία στα σχολεία», υπογραμμίζει το AP.
Το κίνημα των πολυθεϊστών ξεπήδησε τη δεκαετία του 1990, εξάντλησε όλες τις υπερβολές και τις γραφικότητες που το χαρακτηρίζουν, επιβίωσε στον πόλεμο που του ασκήθηκε από την Εκκλησία -πολλοί ήταν εκείνοι που ταύτιζαν τους πολυθεϊστές με τους σατανιστές- και σήμερα, 25 χρόνια μετά, στέκει ακόμη στο περιθώριο, τυλιγμένο με ένα πέπλο μυστηρίου.
«Είναι ένα παράθυρο στον κόσμο των αρχαίων Ελλήνων. Είναι μια ευκαιρία να ζήσεις τον Πολιτισμό, την Κουλτούρα και τις Τέχνες τους», δηλώνει κάτοικος από το Λιτόχωρο.
Ο πολυθεϊσμός δεν επιβάλλει κανόνες στην καθημερινή ζωή όσων τον ασπάζονται, αλλά δίνει κατευθύνσεις για πρακτικά θέματα της καθημερινότητας οι οποίες συμβαδίζουν -με τι άλλο;- με το αρχαίο ελληνικό πνεύμα.
Το διάβασα στο protothema.gr
