Ο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ 10-13 Ιουλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, υποδύεται έναν χορευτή με σχιζοφρένεια
Πρόκειται για μία σόλο παράσταση του υπέροχου Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ που παρουσιάζει 10-13 Ιουλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
Η παράσταση βασίζεται στα ημερολόγια του εμβληματικού χορευτή Βάσλαβ Νιζίνσκι.
Ενα πραγματικό έργο τέχνης που καταγράφει την κάθοδό του στην τρέλα και σκιαγραφεί τη βασανισμένη σεξουαλικότητα και πνευματικότητά του, όπως επίσης και την τρικυμιώδη σχέση του με τον ιδρυτή των Ρωσικών Μπαλέτων, ιμπρεσάριο Σεργκέι Ντιαγκίλεφ, στον οποίον αναφέρεται και το γράμμα του τίτλου.
Η παρτιτούρα του Χαλ Γουίλνερ, εν είδει κολάζ, συνυφαίνει ηχητικά αποσπάσματα από το ημερολόγιο με τραγούδια και μουσικές των Τομ Γουέιτς, Άρβο Περτ, Χένρυ Μαντσίνι και του Σοβιετικού φουτουριστή συνθέτη Αλεξάντερ Μοσόλοφ.
Γοητευμένος εδώ και καιρό από το ημερολόγιο του Νιζίνσκυ, ο Μπαρίσνικοφ, κορυφαίος χορευτής της γενιάς του, άλλοτε χορεύει και άλλοτε τρεκλίζει μέσα στο τοπίο του Γουίλσον, καθώς παρουσιάζει μιαν εκπληκτική, συγκινητική μαρτυρία των τελευταίων στιγμών διαύγειας στη ζωή ενός ανθρώπου.
Όπως έγραψε ο Χένρυ Μίλλερ: «Αν δεν είχε καταλήξει στο άσυλο, ο Νιζίνσκι-συγγραφέας θα γινόταν ισάξιος με τον Νιζίνσκι-χορευτή».
φωτογραφία: wikipedia
Βασλάβ Νιζίνσκι: Ισως ο κορυφαίος χορευτής όλων των εποχών
Ο Βασλάβ (Φόμιχ) Νιζίνσκι ήταν Ρώσος χορευτής πολωνικής καταγωγής και χορογράφος. Γεννήθηκε στο Κίεβο και σπούδασε χορό στην αυτοκρατορική σχολή χορού στην Αγία Πετρούπολη.
Η γνωριμία του το 1909 με τον Σέργιο Ντιαγκίλεφ, χορογράφο, ιδρυτή και διευθυντή των αυτοκρατορικών μπαλέτων της Αγίας Πετρούπολης, απογείωσε την καριέρα του.
Εμφανίστηκε στο Παρίσι σε πρωταγωνιστικό ρόλο και δεν άργησε να αναγνωριστεί ως ένας από τους μεγαλύτερους νεότερους εκπροσώπους της τέχνης του.
Δεξιοτέχνης στο είδος του, εκτελούσε άλματα που φαινομενικά αψηφούσαν τη βαρύτητα.
Με τα ρωσικά μπαλέτα έλαβε μέρος σε μεγάλες περιοδείες, ωστόσο η σταδιοδρομία του έληξε το 1919, σε ηλικία 29 ετών, όταν ασθένησε από σχιζοφρένεια.
Ο Νιζίνσκι έζησε αρκετό χρόνο σε διάφορα ψυχιατρεία, έως ότου 1947 μετακόμισε στο Λονδίνο όπου η σύζυγός του, Ουγγαρέζα χορεύτρια Ρομόλα ντε Πούλτσκι τον φρόντισε ως τον θάνατό του το 1950.
