Νέα μελέτη για την εμφάνιση βίαιων συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο για τρόφιμα λόγω κλιματικής αλλαγής
Η μελέτη διεξήχθη από τον Μπέαρ Μπραουμέλερ, αναπληρωτή καθηγητή πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο του Οχάιο Στέιτ, και από τους Μπέντζαμιν Τζόουνς του Πανεπιστημίου του Μισισίπι και Ελεονώρα Ματιάτσι του Πανεπιστημίου Άμχερστ. Από κοινού, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ακραίες καιρικές συνθήκες, όπως οι ξηρασίες και οι πλημμύρες, μπορούν να βλάψουν τη γεωργική παραγωγή, η οποία πιθανότατα θα οδηγήσει στη βία στις πληγείσες περιοχές ή αλλού, από ομάδες ατόμων απελπισμένων για τρόφιμα.
«Έχουμε ήδη αρχίσει να βλέπουμε την κλιματική αλλαγή ως ένα πρόβλημα που δεν θα αυξήσει μόνο τη στάθμη των ωκεανών, αλλά και ως κάτι που μπορεί να προκαλέσει ταραχές για τρόφιμα σε ορισμένα μέρη του κόσμου», δήλωσε ο Μπραουμέλερ.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία σχετικά με τις επιπτώσεις της επισιτιστικής ανασφάλειας και της ευπάθειας του κράτους στην εμφάνιση βίαιων εξεγέρσεων στην Αφρική μεταξύ των ετών 1991 έως 2011. Για τις διαταραχές διάθεσης τροφίμων που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή, η ομάδα ανέλυσε τις βροχοπτώσεις, τη θερμοκρασία και τις διεθνείς τιμές των τροφίμων, συμπεριλαμβανομένων ξαφνικών ανόδων στις τιμές.
Για να προσδιορίσουν ποιες χώρες είναι πιο ευάλωτες, οι ερευνητές ανέλυσαν την εξάρτηση της κάθε χώρας από τη γεωργική παραγωγή, τις εισαγωγές της, τον πλούτο της και τη δύναμη των πολιτικών θεσμών της.
Σύμφωνα με την έρευνα, οι χώρες που εισάγουν τρόφιμα θα επηρεαστούν περισσότερο από τις κλιματικές κρίσεις καθώς αυξάνονται οι τιμές, ακόμη και αν δεν είχαν σημαντικές επιπτώσεις από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες.
«Διαπιστώσαμε ότι οι πιο ευάλωτες χώρες είναι εκείνες που έχουν αδύναμους πολιτικούς θεσμούς, είναι σχετικά φτωχές, και βασίζονται περισσότερο στη γεωργία», δήλωσε ο Μπραουμέλερ. «Οι λιγότερο ευάλωτες χώρες μπορούν να αντιμετωπίσουν καλύτερα τα προβλήματα που δημιουργούν οι ξηρασίες ή οι διακυμάνσεις των τιμών των τροφίμων», πρόσθεσε.
Είναι «ζωτικής σημασίας» να σπάσουν οι δεσμοί μεταξύ της επισιτιστικής ανασφάλειας και της βίας, σύμφωνα με τους ερευνητές, και οι χώρες μπορούν να συμβάλουν στην επίτευξη αυτού του στόχου με διάφορους τρόπους. Μια βραχυπρόθεσμη λύση είναι η παροχή επισιτιστικής βοήθειας για την αντιστάθμιση των ελλείψεων, ενώ οι μακροπρόθεσμες προσπάθειες περιλαμβάνουν την ενίσχυση των κυβερνητικών θεσμών και την παροχή βοήθειας για επενδύσεις σε πολιτικές «πράσινης ανάπτυξης» που αποσκοπούν στη βελτίωση της οικονομίας.
«Η αναπτυξιακή βοήθεια είναι σημαντική τώρα και είναι πιθανό να είναι ακόμη πιο σημαντική στο μέλλον καθώς αναζητούμε τρόπους για την αύξηση της κλιματικής ανθεκτικότητας», καταλήγει η έρευνα.
