Ο Γαλλοαλγερινός Συγγραφέας SALIM BACHI στο Βόλο
Με τον συγγραφέα θα συνομιλήσει η Βασιλική Γιακουμάκη Επίκουρος Καθηγήτρια, Τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας. Συντονίζει η Ροσάνα Πώποτα.
Ο Salim Bachi γεννήθηκε το 1971 στην Αλγερία. Ζει στο Παρίσι από το 1997 και άρχισε τη συγγραφική του σταδιοδρομία με μια σειρά από διηγήματα που δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες όπως είναι η Monde diplomatique. Το πρώτο του μυθιστόρημα Le Chien d’Ulysse (Ο σκύλος του Οδυσσέα, 2001) τιμήθηκε με τρία βραβεία και τον ανέδειξε ως έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της νέας λογοτεχνίας από τις χώρες του Μαγκρέμπ. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα La Kahéna (2003), Tuez-les tous (Σκοτώστε τους όλους, 2006) και Le silence de Mahommet (H σιωπή του Μωάμεθ, μετάφραση Νίκος Σταμπάκης, εκδόσεις Νεφέλη ), που στρέφονται γύρω από τα ζητήματα της αποικιοκρατίας, του ισλαμικού φονταμενταλισμού και του αραβικού κόσμου, ανακλώντας την ανησυχία της περιόδου μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Το τελευταίο του βιβλίο Dieu, Allah, moi et les autres, (Ο Θεός, ο Αλλάχ, εγώ και οι άλλοι) κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2017 από τις εκδόσεις Gallimard.
Μπορεί κανείς να ζήσει ποιητικά κι αν ναι, με ποιον ακριβώς τρόπο; Ο Σαλίμ Μπασί είχε να δώσει μιαν εύλογη απάντηση στο διπλό αυτό ερώτημα με την ευκαιρία της συμμετοχής του στη 14η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης.
Συζητώντας με τις πανεπιστημιακούς Τιτίκα Δημητρούλια και Ιφιγένεια Καμτσίδου, ο Μπασί είπε: «Ζω ποιητικά υπό την έννοια ότι έχω κατορθώσει να ξεφύγω από έναν σκληροτράχηλο ντετερμινισμό: τον ντετερμινισμό της ασφυκτικής πίεσης που ασκούν η πολιτική εξουσία και η θρησκεία στην Αλγερία. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αλγερία, μένοντας εκεί μέχρι την ηλικία των 25 ετών. Τα πρόσωπα της γενιάς μου υποχρεώθηκαν να υπομείνουν μια πολύ δύσκολη κοινωνία, αντιμετωπίζοντας κυριολεκτικά απάνθρωπες συνθήκες ζωής. Προσωπικά είχα τη τύχη να γίνω συγγραφέας και να απαλλαγώ από ένα τόσο καταπιεστικό περιβάλλον. Εκείνο πάντως που κάνουμε από γενιά σε γενιά, κι αυτό κυρίως θέλησα να δείξω με το μυθιστόρημά μου "Σκοτώστε τους όλους", είναι να δημιουργούμε απογοήτευση και να προκαλούμε διαψεύσεις, οδηγώντας τους νέους στην τρομοκρατία. Στο "Σκοτώστε τους όλους" υιοθέτησα ως αφηγητής την οπτική γωνία του τρομοκράτη, χωρίς, όμως, να οδηγηθώ σε μια λογοτεχνία που να δικαιολογεί και να υπερασπίζεται τη βία».
