Με ποιον τρόπο «αποτυγχάνουμε στην ευτυχία»;
στον κόσμο που προσπαθούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να είναι ευτυχισμένοι. Κι όμως, εξακολουθούμε να υποφέρουμε.
Γι’ αυτό τον λόγο ίσως να πιστεύουμε πως «τα κάνουμε όλα λάθος». Με κάποιον τρόπο «αποτυγχάνουμε στην ευτυχία». Αυτό δεν είναι αλήθεια. Το να μπορούμε να απολαύσουμε την ευτυχία δεν απαιτεί το να μην υποφέρουμε καθόλου. Για την ακρίβεια, η τέχνη της ευτυχίας είναι επίσης και η τέχνη του να υποφέρουμε καλά. Όταν μαθαίνουμε να αποδεχόμαστε, να αγκαλιάζουμε και να κατανοούμε τον πόνο μας, τότε υποφέρουμε πολύ λιγότερο. Κι όχι μόνο αυτό αλλά μπορούμε επίσης να προχωρήσουμε παραπέρα και να μεταμορφώσουμε τον πόνο μας σε κατανόηση, συμπόνια και χαρά για τον εαυτό μας και για τους άλλους.
Ένα από τα δυσκολότερα πράγματα για εμάς να αποδεχθούμε είναι πως δεν υπάρχει κάποιο μέρος στο οποίο υπάρχει μονάχα ευτυχία και καθόλου πόνος. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να απογοητευόμαστε. Ο πόνος μπορεί να μεταμορφωθεί. Μόλις ανοίξουμε το στόμα μας για να πούμε «πόνος», ξέρουμε πως το αντίθετο του πόνου υπάρχει ήδη εκεί. Όπου υπάρχει πόνος, υπάρχει και ευτυχία.
Σύμφωνα με τη θεωρία της δημιουργίας στο βιβλίο της Γένεσης, ο Θεός είπε, «Γενηθήτω φως». Μου αρέσει να φαντάζομαι πως το φως αποκρίθηκε, «Θεέ μου, πρέπει να περιμένω για τον δίδυμό μου, το σκοτάδι, να έρθει. Δεν μπορώ να υπάρξω χωρίς το σκοτάδι». Ο Θεός ρώτησε, «Γιατί πρέπει να περιμένεις; Το σκοτάδι είναι ήδη εδώ». Και το φως απάντησε, «Σε αυτή την περίπτωση, είμαι κι εγώ ήδη εδώ».
Αν επικεντρωθούμε μόνο στο κυνήγι της ευτυχίας, μπορεί να θεωρήσουμε τον πόνο ως κάτι το οποίο πρέπει να αγνοούμε ή να του αντιστεκόμαστε. Τον θεωρούμε ως κάτι που εμποδίζει την ευτυχία μας. Η τέχνη της ευτυχίας όμως είναι επίσης και η τέχνη του να ξέρουμε να υποφέρουμε καλά. Αν γνωρίζουμε πώς να χρησιμοποιούμε τον πόνο μας, μπορούμε να τον μεταμορφώσουμε και να υποφέρουμε πολύ λιγότερο. Το να γνωρίζουμε να πονάμε καλά είναι βασικό για να συνειδητοποιήσουμε την πραγματική ευτυχία.
Θεραπευτικό ΓιατρικόΤο κύριο βάσανο της σύγχρονης κοινωνίας είναι πως δεν ξέρουμε πώς να χειριστούμε τον πόνο μέσα μας και προσπαθούμε να τον καλύψουμε με όλων των ειδών τα καταναλωτικά αγαθά. Οι πωλητές προσφέρουν μια πληθώρα συσκευών οι οποίες θα μας βοηθήσουν να καλύψουμε τον εσωτερικό μας πόνο. Μέχρι όμως να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό τον πόνο, δεν μπορούμε να είμαστε παρόντες και διαθέσιμοι για την ζωή και η ευτυχία θα συνεχίζει να μας διαφεύγει.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που υποφέρουν πολύ και δεν γνωρίζουν πώς να το χειριστούν. Για πολλούς ανθρώπους αυτό ξεκινά από πολύ μικρή ηλικία. Γιατί λοιπόν τα σχολεία δεν μαθαίνουν τους νέους τον τρόπο να χειρίζονται τον πόνο; Αν ένας μαθητής είναι λυπημένος, δεν μπορεί να συγκεντρωθεί και δεν μαθαίνει. Ο πόνος του καθενός μας, επηρεάζει τους άλλους. Όσο περισσότερο μαθαίνουμε για την τέχνη του να πονάμε καλά, τόσο λιγότερος πόνος θα υπάρχει στον κόσμο.
Η ενσυνειδητότητα είναι ο καλύτερος τρόπος να συζούμε με τον πόνο μας χωρίς να μας κατακλύζει. Η ενσυνειδητότητα αποτελεί την ικανότητά μας να βρισκόμαστε στην παρούσα στιγμή, να γνωρίζουμε τι συμβαίνει εδώ και τώρα. Για παράδειγμα, όταν σηκώνουμε τα χέρια μας είμαστε συνειδητοί για το γεγονός ότι σηκώνουμε τα χέρια μας. Ο νους μας βρίσκεται στο σήκωμα των χεριών μας και δεν σκεφτόμαστε το παρελθόν ή το μέλλον, επειδή το σήκωμα των χεριών μας είναι αυτό που συμβαίνει στον παρόντα χρόνο.
Το να έχουμε ενσυνειδητότητα σημαίνει να έχουμε επίγνωση. Είναι η ενέργεια η οποία γνωρίζει τι συμβαίνει στον παρόντα χρόνο. Το να σηκώνουμε τα χέρια μας και να γνωρίζουμε ότι σηκώνουμε τα χέρια μας σημαίνει ενσυνειδητότητα της πράξης μας. Όταν εισπνέουμε και γνωρίζουμε ότι εισπνέουμε αυτό είναι ενσυνειδητότητα της πράξης μας. Όταν κάνουμε ένα βήμα και γνωρίζουμε ότι κάνουμε ένα βήμα, έχουμε ενσυνειδητότητα των βημάτων μας. Η ενσυνειδητότητα είναι πάντα γνώση για κάτι. Είναι η ενέργεια που μας βοηθά να έχουμε επίγνωση του τι συμβαίνει εδώ και τώρα – στο σώμα μας, στα συναισθήματά μας, στις αντιλήψεις μας και γύρω μας.
Με την ενσυνειδητότητα αναγνωρίζετε την παρουσία του πόνου σε εσάς και στον κόσμο. Και με την ίδια ενέργεια, αγκαλιάζετε απαλά τον πόνο. Έχοντας επίγνωση της εισπνοής και της εκπνοής σας, δημιουργείτε την ενέργεια της ενσυνειδητότητας ώστε να μπορείτε να συγκρατείτε τον πόνο. Οι ασκούμενοι στην ενσυνειδητότητα βοηθούν και υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον, αναγνωρίζοντας, αγκαλιάζοντας και μεταμορφώνοντας τον πόνο. Με την ενσυνειδητότητα δεν φοβόμαστε πλέον τον πόνο. Μπορούμε να προχωρήσουμε παραπέρα και να χρησιμοποιήσουμε θετικά τον πόνο ώστε να δημιουργήσουμε την ενέργεια της κατανόησης και της συμπόνιας, η οποία μάς θεραπεύει κι εμείς με τη σειρά μας μπορούμε να βοηθήσουμε άλλους να θεραπευθούν και να γίνουν ευτυχισμένοι.
Δημιουργώντας Ενσυνειδητότητα
Ο τρόπος με τον οποίο αρχίζουμε να δημιουργούμε το γιατρικό της ενσυνειδητότητας είναι να σταματάμε και να παίρνουμε μια συνειδητή αναπνοή και δίνοντας όλη την προσοχή μας στην εισπνοή και την εκπνοή. Όταν σταματάμε και παίρνουμε μια αναπνοή με αυτό τον τρόπο, ενώνουμε το σώμα και το νου μας. Νιώθουμε το σώμα μας περισσότερο. Είμαστε πραγματικά ζωντανοί μόνο όταν ο νους συμβαδίζει με το σώμα. Τα καλά νέα είναι πως η ενότητα σώματος και νου μπορεί να γίνει κατανοητή με αυτή την αναπνοή και μόνο. Ίσως δεν ήμασταν καλοί με το σώμα μας για αρκετό καιρό. Αναγνωρίζοντας την ένταση, τον πόνο και την πίεση στο σώμα μας, μπορούμε να βυθιστούμε στην επίγνωση της ενσυνειδητότητάς μας κι αυτό είναι η αρχή της ίασης.
Αν φροντίσουμε τον πόνο μέσα μας, έχουμε περισσότερη καθαρότητα, ενέργεια και δύναμη να βοηθήσουμε στην αντιμετώπιση του πόνου των αγαπημένων μας, καθώς επίσης και του πόνου στην κοινωνία και στον κόσμο. Αν όμως είμαστε απορροφημένοι με τον πόνο και την απόγνωση μέσα μας, δεν μπορούμε να βοηθήσουμε στην ανακούφιση του πόνου των άλλων. Υπάρχει μια τέχνη στο να υποφέρουμε καλά. Αν γνωρίζουμε πώς να φροντίσουμε τον πόνο μας, όχι απλά θα υποφέρουμε πολύ λιγότερο αλλά και θα δημιουργήσουμε ευτυχία γύρω μας και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Γιατί ο Βούδας Συνέχισε να Διαλογίζεται
Όταν ήμουν νεαρός μοναχός, αναρωτιόμουν γιατί ο Βούδας συνέχιζε να ασκείται στην ενσυνειδητότητα και στον διαλογισμό ακόμα και αφού είχε γίνει Βούδας. Ανακάλυψα ότι η απάντηση είναι πολύ εύκολη. Η ευτυχία είναι παροδική, όπως είναι τα πάντα. Για να ανανεωθεί η ευτυχία, πρέπει να πάθετε να την τρέφετε. Τίποτα δεν επιζεί χωρίς φαγητό, συμπεριλαμβανομένης και της ευτυχίας. Η ευτυχία σας μπορεί να πεθάνει αν δεν ξέρετε πώς να την θρέψετε. Αν κόψετε ένα λουλούδι αλλά δεν το βάλετε στο νερό, σε λίγες ώρες θα πεθάνει.
Ακόμα και αν η ευτυχία ήδη υλοποιείται, πρέπει να συνεχίσουμε να την θρέφουμε. Αυτό μερικές φορές ονομάζεται προετοιμασία και είναι πολύ σημαντικό. Μπορούμε να προετοιμάσουμε το σώμα και το νου μας για την ευτυχία με τις πέντε πρακτικές της απελευθέρωσης, προσκαλώντας θετικούς σπόρους, ενσυνειδητότητα, συγκέντρωση και διορατικότητα.
Απελευθέρωση
Η πρώτη μέθοδος για τη δημιουργία ευτυχίας είναι να αφήστε πίσω πράγματα, να τα πετάξετε. Υπάρχει ένα είδος ευτυχίας η οποία προέρχεται από την απελευθέρωση. Πολλοί από εμάς δεσμευόμαστε με πάρα πολλά πράγματα. Πιστεύουμε πως αυτά τα πράγματα είναι απαραίτητα για την επιβίωσή μας, για την ασφάλειά μας και για την ευτυχία μας. Πολλά όμως από αυτά τα πράγματα – ή, πιο συγκεκριμένα οι πεποιθήσεις μας για την αναγκαιότητά τους – αποτελούν εμπόδια για τη χαρά και την ευτυχία μας.
Μερικές φορές νομίζετε πως το να έχετε μια συγκεκριμένη σταδιοδρομία, ένα πτυχίο, έναν μισθό, ένα σπίτι ή έναν σύντροφο είναι καίριο για την ευτυχία σας. Νομίζετε πως δεν μπορείτε χωρίς αυτό. Ακόμα κι αν επιτύχετε αυτή την κατάσταση ή αν είστε με εκείνον τον άνθρωπο, θα συνεχίσετε να υποφέρετε. Ταυτόχρονα, συνεχίζετε να φοβάστε πως αν απελευθερώσετε το βραβείο που έχετε αποκτήσει, θα είναι πολύ χειρότερα. Θα είστε ακόμα πιο κακόμοιροι χωρίς το αντικείμενο στο οποίο είστε προσκολλημένοι. Δεν μπορείτε να ζείτε ούτε κοντά του ούτε μακριά του.
Αν κοιτάξετε βαθιά μέσα στην προσκόλληση που σας φοβίζει, θα συνειδητοποιήσετε πως ουσιαστικά αυτό είναι το εμπόδιο προς τη χαρά και την ευτυχία σας. Έχετε την ικανότητα να την απελευθερώσετε. Η απελευθέρωση χρειάζεται μερικές φορές πολύ θάρρος. Μόλις όμως την απελευθερώσετε, η ευτυχία έρχεται πολύ γρήγορα. Δεν θα χρειάζεται να τριγυρίζετε και να την αναζητάτε.
Φανταστείτε πως ζείτε σε μια πόλη και πηγαίνετε ένα Σαββατοκύριακο στην εξοχή. Αν ζείτε σε μια μεγάλη Μητρόπολη θα έχετε πολύ θόρυβο, σκόνη, μόλυνση και άσχημες οσμές αλλά επίσης και πολλές ευκαιρίες και ευχάριστες καταστάσεις. Μια μέρα ένας φίλος σάς προτρέπει να φύγετε για μερικές μέρες. Αρχικά μπορεί να πείτε, «Δεν μπορώ. Έχω πολλή δουλειά. Ίσως χάσω κάποιο σημαντικό τηλεφώνημα».
Τελικά όμως σας πείθει να φύγετε και μετά από λίγες ώρες βρίσκεστε στην εξοχή. Βλέπετε ανοιχτό χώρο. Βλέπετε τον ουρανό και νιώθετε το αεράκι στα μάγουλά σας. Η ευτυχία γεννιέται από το γεγονός ότι αφήσατε πίσω σας την πόλη. Αν δεν είχατε φύγει, πώς θα βιώνατε αυτή τη χαρά; Χρειαζόσασταν την απελευθέρωση.
Πρόσκληση θετικών σπόρων
Όλοι έχουμε πολλά είδη «σπόρων» βαθιά στη συνείδησή μας. Αυτοί που ποτίζουμε ανθίζουν, αναδύονται στην επίγνωσή μας και υλοποιούνται στον εξωτερικό κόσμο.
Στη συνείδησή μας λοιπόν κυριαρχεί η κόλαση και δεν υπάρχει παράδεισος. Είμαστε ικανοί να επιδεικνύουμε συμπόνια, κατανόηση και χαρά. Αν δώσουμε όλη μας την προσοχή μόνο στα αρνητικά πράγματα μέσα μας, ειδικά στον πόνο από παλαιότερα τραύματα, θα κολυμπάμε στη θλίψη και δεν θα έχουμε καμία θετική τροφή. Μπορούμε να εξασκηθούμε στην κατάλληλη προσοχή, να ποτίζουμε τις υγιείς ποιότητές μας ερχόμενοι σε επαφή με τα θετικά πράγματα που πάντα υπάρχουν μέσα και τριγύρω μας. Αυτό είναι καλό για το νου μας.
Ένας τρόπος για να φροντίσουμε τον πόνο μας είναι να προσκαλέσουμε έναν σπόρο της αντίθετης φύσης να εμφανιστεί. Επειδή τίποτα δεν υπάρχει χωρίς το αντίθετό του, αν έχετε έναν σπόρο αλαζονείας, θα έχετε κι έναν σπόρο συμπόνιας. Όλοι μας έχουμε έναν σπόρο συμπόνιας. Αν εξασκείστε κάθε μέρα στην ενσυνειδητότητα της συμπόνιας, ο σπόρος της συμπόνιας μέσα σας θα δυναμώσει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να συγκεντρωθείτε σε αυτόν και θα εξελιχθεί σε μια ισχυρή ζώνη ενέργειας.
Εννοείται πως όταν εμφανίζεται η συμπόνια, η αλαζονεία υποχωρεί. Δεν χρειάζεται να την πολεμήσετε ή να την καταπιέσετε. Μπορούμε συνειδητά να ποτίζουμε τους καλούς σπόρους και όχι τους αρνητικούς. Αυτό δε σημαίνει πως θα αγνοούμε τον πόνο μας· απλά σημαίνει πως επιτρέπουμε στους θετικούς σπόρους που υπάρχουν να αποκτήσουν την προσοχή και την φροντίδα μας.
Χαρά βασισμένη στην ενσυνειδητότητα
Η ενσυνειδητότητα μάς βοηθά όχι μόνο να αγγίξουμε τον πόνο μας ώστε να τον αγκαλιάσουμε και να τον μεταμορφώσουμε αλλά και να έρθουμε σε επαφή με τα θαύματα της ζωής, συμπεριλαμβανομένου και του σώματός μας. Τότε η εισπνοή γίνεται απόλαυση και η εκπνοή μπορεί επίσης να γίνει απόλαυση. Ουσιαστικά αρχίζετε να απολαμβάνετε την αναπνοή σας.
Πριν μερικά χρόνια είχα μια ίωση του αναπνευστικού που με έκανε να αιμορραγώ. Έφτυνα αίμα. Με τέτοιους πνεύμονες μού ήταν δύσκολο να ανασαίνω και δεν ήμουν ευτυχισμένος με την αναπνοή μου. Μετά τη θεραπεία οι πνεύμονές μου θεραπεύτηκαν και η αναπνοή μου έγινε πολύ καλύτερη. Τώρα, όταν αναπνέω, το μόνο που χρειάζεται είναι να θυμηθώ τον καιρό που οι πνεύμονές μου είχαν προσβληθεί από την ίωση. Τότε, η κάθε μου αναπνοή γίνεται απολαυστική.
Όταν εξασκούμαστε στην ενσυνείδητη αναπνοή ή στο ενσυνείδητο βάδισμα, φέρνουμε το νου μας πίσω στο σώμα μας και εδραιωνόμαστε στο εδώ και στο τώρα. Νιώθουμε πολύ τυχεροί. Έχουμε πολλές καταστάσεις ευτυχίας στη διάθεσή μας. Η χαρά και η ευτυχία έρχονται αμέσως. Άρα λοιπόν, η ενσυνειδητότητα είναι μια πηγή χαράς. Η ενσυνειδητότητα είναι μια πηγή ευτυχίας.
Η ενσυνειδητότητα είναι μια ενέργεια που μπορείτε να δημιουργείτε καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας μέσα από την εξάσκηση. Μπορείτε να πλένετε τα πιάτα με ενσυνειδητότητα. μπορείτε να μαγειρεύετε με ενσυνειδητότητα. Μπορείτε να σφουγγαρίζετε με ενσυνειδητότητα. Και με την ενσυνειδητότητα μπορείτε να προσεγγίζετε τις πολλές καταστάσεις της ευτυχίας και της χαράς που είναι διαθέσιμες. Είστε πραγματικοί καλλιτέχνες. Ξέρετε πώς να δημιουργείτε χαρά και ευτυχία όποτε το θελήσετε. Αυτή είναι η χαρά και η ευτυχία που γεννιούνται από την ενσυνειδητότητα.
Συγκέντρωση
Η συγκέντρωση γεννιέται από την ενσυνειδητότητα. Η συγκέντρωση έχει τη δύναμη να σπάσει, να κάψει τα βάσανα που σας κάνουν να υποφέρετε και να επιτρέψει στη χαρά και την ευτυχία να έρθουν.
Για να μείνετε στην παρούσα στιγμή χρειάζεστε συγκέντρωση. Οι ανησυχίες και το άγχος για το μέλλον θα υπάρχουν, έτοιμα να σας παρασύρουν. Μπορείτε να τα δείτε, να αναγνωρίσετε την ύπαρξή τους και να χρησιμοποιήσετε τη συγκέντρωσή σας για να επιστρέψετε στην παρούσα στιγμή.
Όταν είμαστε συγκεντρωμένοι, υπάρχει πολλή ενέργεια. Δεν παρασυρόμαστε από εικόνες του παρελθόντος ή από φόβους του μέλλοντος. Ζούμε σταθερά στην παρούσα στιγμή ώστε να μπορούμε να ερχόμαστε σε επαφή με τα θαύματα της ζωής και να δημιουργούμε χαρά και ευτυχία.
Η συγκέντρωση είναι πάντα συγκέντρωση σε κάτι. Αν συγκεντρωθείτε στην αναπνοή σας με χαλαρό τρόπο, ήδη θα καλλιεργείτε την εσωτερική σας δύναμη. Όταν θα νιώθετε την αναπνοή σας, να συγκεντρώνεστε σε αυτήν με όλη την καρδιά και το νου σας. Η συγκέντρωση δεν είναι δύσκολη δουλειά. Δεν χρειάζεται να πιέζετε τον εαυτό σας ή να κάνετε μεγάλη προσπάθεια. Η ευτυχία αναδύεται απλά κι εύκολα.
Διορατικότητα
Με την ενσυνειδητότητα αναγνωρίζουμε την ένταση στο σώμα μας και θέλουμε πολύ να την απελευθερώσουμε αλλά μερικές φορές δεν μπορούμε. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι λίγη διορατικότητα.
Διορατικότητα σημαίνει να βλέπουμε αυτό που υπάρχει. Η καθαρότητα είναι αυτή που μπορεί να μας ελευθερώσει από βάσανα όπως η ζήλεια ή ο θυμός και να επιτρέψει στην πραγματική ευτυχία να έρθει. Όλοι μας έχουμε διορατικότητα, αν και δεν τη χρησιμοποιούμε πάντοτε για να αυξήσουμε την ευτυχία μας.
Παραδείγματος χάριν, μπορεί να γνωρίζουμε πως κάτι (μια επιθυμία ή μια μνησικακία) αποτελεί εμπόδιο προς την ευτυχία μας, πως μας φέρνει άγχος και φόβο. Ξέρουμε πως αυτό το πράγμα δεν αξίζει τον ύπνο που χάνουμε. Κι όμως εξακολουθούμε να ξοδεύουμε χρόνο κι ενέργεια να έχουμε εμμονή με αυτό. Είμαστε σαν το ψάρι που έχει πιαστεί στο παρελθόν και ξέρει πως υπάρχει αγκίστρι μέσα στο δόλωμα. Αν το ψάρι χρησιμοποιήσει τη διορατικότητα δεν θα τσιμπήσει, επειδή γνωρίζει ότι θα πιαστεί στο αγκίστρι.
Συχνά, απλά τσιμπάμε την επιθυμία ή τη μνησικακία μας κι αφήνουμε το αγκίστρι να μας πιάσει. Πιανόμαστε και προσκολλούμαστε σε αυτές τις καταστάσεις που δεν αξίζουν την ανησυχία μας. Αν υπάρχουν η συνειδητότητα και η συγκέντρωση, τότε η διορατικότητα θα υπάρχει κι αυτή και μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να κολυμπήσουμε ελεύθεροι, μακριά.
Την άνοιξη, όταν υπάρχει πολλή γύρη στον αέρα, μερικοί από εμάς δυσκολεύονται να αναπνεύσουν λόγω αλλεργιών. Ακόμα κι όταν δεν προσπαθούμε να τρέξουμε μεγάλες αποστάσεις και απλά θέλουμε να καθίσουμε κάπου, δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε καλά. Έτσι, τον χειμώνα που δεν υπάρχει γύρη, αντί να παραπονιόμαστε για το κρύο μπορούμε να θυμηθούμε τον Απρίλιο ή τον Μάιο που δεν μπορούσαμε να βγούμε έξω. Τώρα οι πνεύμονές μας είναι καθαροί και μπορούμε να βγούμε μια βόλτα έξω αναπνέοντας πολύ καλά. Ανακαλούμε συνειδητά την εμπειρία του παρελθόντος μας για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να εκτιμήσει τα όμορφα πράγματα που έχει αυτή τη στιγμή.
Στο παρελθόν πιθανότατα να υποφέραμε από κάτι. Μπορεί να μας έμοιαζε με κόλαση. Αν θυμηθούμε αυτό τον πόνο και δεν αφήσουμε τον εαυτό μας να παρασυρθεί, μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε για να υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας, «Πόσο τυχερός είμαι τώρα. Δεν βρίσκομαι σε εκείνη την κατάσταση. Μπορώ να είμαι ευτυχισμένος». Αυτό ονομάζεται διορατικότητα. Κι εκείνη τη στιγμή η χαρά και η ευτυχία μας μπορούν να μεγαλώσουν πολύ γρήγορα.
Η ουσία της εξάσκησής μας μπορεί να περιγραφεί ως μεταμόρφωση του πόνου σε ευτυχία. Δεν είναι πολύπλοκη διαδικασία, απαιτεί όμως από εμάς να καλλιεργήσουμε την ενσυνειδητότητα, τη συγκέντρωση και τη διορατικότητα.
Απαιτεί κατ’ αρχάς να κοιτάξουμε τον εαυτό μας, να αποκτήσουμε ειρήνη με τον πόνο μας, να τον φροντίσουμε τρυφερά και να κοιτάξουμε βαθιά στη ρίζα αυτού του πόνου. Απαιτεί να απελευθερώσουμε τον άχρηστο και περιττό πόνο και να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στην ιδέα που έχουμε περί ευτυχίας.
Και, τελικά, απαιτεί να φροντίζουμε καθημερινά την ευτυχία μας με αναγνώριση, κατανόηση και συμπόνια για τον εαυτό μας και για τους άλλους γύρω μας. Προσφέρουμε αυτή την πρακτική στον εαυτό μας, στους αγαπημένους μας και στην ευρύτερη κοινωνία. Αυτή είναι η τέχνη του πόνου και η τέχνη της ευτυχίας. Με κάθε αναπνοή ανακουφίσουμε τον πόνο και δημιουργούμε χαρά. Με κάθε βήμα, το λουλούδι της διορατικότητας ανθίζει.
Σχετικά με τον Thích Nhất Hạnh
Ο Thích Nhất Hạnh είναι Βιετναμέζος Βουδιστής μοναχός, δάσκαλος, συγγραφέας, ποιητής και ειρηνιστής. Ζει στο χωριό Plum στην περιοχή Dordogne της νότιας Γαλλίας. Ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και δίνει διαλέξεις.
Μερικά από τα ρητά του: «Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να απελευθερώσουν τον πόνο τους. Λόγω του φόβου για το άγνωστο, προτιμούν τον πόνο που είναι πιο οικείος». «Μερικές φορές η χαρά σας είναι η πηγή του χαμόγελού σας. Άλλες φορές το χαμόγελό σας μπορεί να είναι η πηγή της χαράς σας». «Να περπατάτε σαν να φιλάτε τη Γη με τα πόδια σας».
Το διάβασα στο Healing Home
Στ. Πλουμιστός ==================
Διευθ. Συμβουλευτικού Κέντρου ΕΥ ΦΕΡΕΣΘΑΙ.
Σύμβουλος Προσωπικής Καθοδήγησης -
Διαισθητικός & Ενεργειακός Θεραπευτής
Πραγματοποιεί συνεδρίες Διαχείρισης Ζωής & Προσωπικής καθοδήγησης ( life coach), συνεδρίες Διαισθητικής Πρόβλεψης & Ενεργειακές Θεραπευτικές συνεδρίες, Διαλέξεις - Σεμινάρια - Εργαστήρια Αυτοβελτίωσης, και δωρεάν Αφυπνιστικές ομιλίες ανα την Ελλάδα για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Για πληροφορίες : www.globalattract.gr
Άμεση επικοινωνία στο 6945 723 523
