Συμφωνία για τη κατάργηση των υδροφθορανθράκων που χρησιμοποιούνται σε ψυγεία και κλιματιστικά
Η συμφωνία, που επιτεύχθηκε έπειτα από ολονύκτιες διαπραγματεύσεις, χωρίζει τις χώρες σε τρεις ομάδες στις οποίες τίθενται διαφορετικές προθεσμίες για τη μείωση των βιομηχανικών αερίων υδροφθορανθράκων (HFC).
Η συμφωνία έλαβε τη μορφή μιας τροπολογίας του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ για την προστασία της ζώνης του όζοντος.
«Είναι μια μεγάλη νίκη για το κλίμα. Κάναμε ένα σημαντικό βήμα προς την υλοποίηση των δεσμεύσεων που διαμορφώθηκαν στο Παρίσι τον Δεκέμβριο, στη διάρκεια της COP21», ανέφερε ο Ευρωπαίος επίτροπος για το Κλίμα Μιγκέλ Αρίας Κανέτε.
«Πέρυσι στο Παρίσι υποσχεθήκαμε να προστατεύσουμε τον πλανήτη από τα χειρότερα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής. Σήμερα συνεχίζουμε σε αυτή την υπόσχεση», ανέφερε ο επικεφαλής της υπηρεσίας του ΟΗΕ για το περιβάλλον Έρικ Σόλχαϊμ.
Αντίθετα με τη συμφωνία του Παρισού, η συμφωνία του Κιγκάλι είναι νομικά δεσμευτική, θέτει πολύ συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και περιλαμβάνει μια συμφωνία από πλούσιες χώρες να βοηθήσουν τις φτωχές χώρες να προσαρμόσουν την τεχνολογία τους.
Βάσει της συμφωνίας, τα αναπτυγμένα κράτη, περιλαμβανομένων πολλών ευρωπαϊκών χωρών και των Ηνωμένων Πολιτειών, δεσμεύονται να μειώσουν σταδιακά τη χρήση αερίων σε σχέση με τα επίπεδα του 2011-2013, ξεκινώντας με μια μείωση της τάξης του 10% έως το 2019 και φθάνοντας στο 85% έως το 2036.
Πολλά πλούσια έθνη έχουν ήδη αρχίσει να μειώνουν τη χρήση HFC.
Μια δεύτερη ομάδα αναπτυσσομένων χωρών, μεταξύ των οποίων η Κίνα και οι αφρικανικές χώρες, δεσμεύθηκαν να αρχίσουν τη μετάβαση το 2024. Μία μείωση 10% σε σχέση με τα επίπεδα του 2020-2022 πρέπει να επιτευχθεί έως το 2029 και να φθάσει το 80% έως το 2045.
Μια τρίτη ομάδα αναπτυσσομένων χωρών, που περιλαμβάνει την Ινδία, το Πακιστάν, το Ιράν, το Ιράκ και τις χώρες του Κόλπου, δεσμεύθηκαν να αρχίσουν να παγώνουν τη χρήση αυτών των αερίων το 2028, να τη μειώσουν κατά 10% σε σχέση με την περίοδο 2024-2026 έως το 2032 και στη συνέχεια να τη μειώσουν κατά 85% έως το 2047.
Οι υδροφθοράνθρακες χρησιμοποιούνται από τη δεκαετία του 1990 σε αντικατάσταση των CFC (χλωροφθαρανθράκων) που θεωρούνται οι κύριες αιτίες για την καταστροφή της ζώνης του όζοντος. Όμως αν θεωρούνται καλοί για το όζον, έχουν αποδειχθεί καταστροφικοί για το κλίμα. Εξ ου και η ιδέα, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2009, μιας τροποποίησης του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ για την κατάργησή τους.
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, ο οποίος ηγήθηκε της αντιπροσωπείας της χώρας του, συναντήθηκε αυτή την εβδομάδα με αξιωματούχους από την Κίνα, την Ινδία και το Πακιστάν. Η Ινδία, η τρίτη χώρα στον κόσμο σε εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, είχε ζητήσει να δοθεί περισσότερος χρόνος στις αναπτυσσόμενες χώρες προκειμένου να προσαρμόσουν τη βιομηχανία τους.
